Εορτασμός 195 ετών από την απελευθέρωση της Ναυπάκτου

Την Κυριακή των Μυροφόρων, 19 Μαΐου, η Ναύπακτος εόρτασε την 195η επέτειο απελευθέρωσής της από τον τουρκικό ζυγό.

Το απόγευμα του Σαββάτου, μετά την ακολουθία του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος παρακολούθησε την παρέλαση παραδοσιακών Συλλόγων και ιππέων ενδεδυμένων με τις τοπικές ενδυμασίες στην παραλία της Ψανής. Η εκδήλωση κατέληξε στο Ενετικό λιμάνι της Ναυπάκτου, όπου έγινε η αναπαράσταση της ελεύσεως του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στην πόλη. Παρόντες μεταξύ άλλων ήταν και οι Δήμαρχοι Αγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου και Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας.

Ο Σεβασμιώτατος στον σύντομο χαιρετισμό του μίλησε για την μεγάλη ιστορία της πόλεως Ναυπάκτου (πεντέμισι χιλιάδων ετών), για την μεγάλη ιστορία της Ιεράς Μητροπόλεως, που ως Επισκοπή αναφέρεται από τον 4ο αιώνα μ.Χ., για την τιμή να είναι Μητροπολίτης αυτής της Μητροπόλεως και να μένει μέσα στην Καστροπολιτεία, στο ιστορικό λιμάνι. Έπειτα ευχαρίστησε τον Δήμαρχο για τη διοργάνωση των εκδηλώσεων, την Πρόεδρο του Συλλόγου Σουλιωτών, κ. Μαρία Σαγώνα, και ευχήθηκε να ζούμε με ελευθερία, όχι μόνον εθνική, αλλά και κοινωνική, ψυχική και πολιτιστική.

Την Κυριακή το πρωί ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Αναστάσιμο Όρθρο και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Συλλειτούργησε με τους Ιερείς π. Θωμά Βαμβίνη, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, Αρχιμ. π. Αντώνιο Βαζούρα, Αρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη και τους Διακόνους π. Παΐσιο Παρασκευά και π. Αντώνιο Αντωνιάδη.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο Ευαγγέλιο της Κυριακής, που περιγράφει την επίσκεψη των Μυροφόρων γυναικών στο μνημείο, για να αλείψουν με αρώματα το Σώμα του Χριστού.

Είπε ότι το Σάββατο ήταν για τους Εβραίους ημέρα αναπαύσεως και προσευχής για την ανάμνηση της δημιουργίας του Θεού σε έξι ημέρες, για τη σύναψη της Διαθήκης του λαού μαζί Του και την έξοδό τους από τη δουλεία της Αιγύπτου.

Όμως, δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο Σάββατο, όπως εκείνο, μετά τον θάνατο του Χριστού στον Σταυρό.

Για τον Χριστό ήταν ευλογημένο Σάββατο, διότι το Σώμα Του ήταν στο μνημείο μαζί με την Θεότητά Του, και η ψυχή κατέβηκε στον Άδη, στο κράτος του θανάτου, μαζί με την Θεότητά Του, και νίκησε τον θάνατο και ελευθέρωσε όλους τους δικαίους.

Για τους Μαθητές ήταν ένα Σάββατο γεμάτο από φόβο για τα γεγονότα που προηγήθηκαν, από λύπη και μετάνοια.

Για τους ηγέτες του λαού ήταν ημέρα βδέλυγμα. Αποτίθεται ότι έκαναν θυσίες και προσευχές στον Θεό, ενώ είχαν βάψει τα χέρια τους με το Αίμα του Θεανθρώπου Χριστού, Αυτού που τούς έδωσε εντολή να τηρούν το Σάββατο και να εορτάζουν το Πάσχα.

Για τον λαό ήταν ημέρα γεμάτη ενοχές για όσα έγιναν στα Ιεροσόλυμα και απογοήτευση, όπως φαίνεται στους δύο Μαθητές που πηγαίνουν προς Εμμαούς.

Για τις Μυροφόρες γυναίκες ήταν Σάββατο γεμάτο από αγάπη, ιερό πόθο, αφού αγόρασαν αρώματα και, ξημερώματα της άλλης ημέρας, ήθελαν να πορευθούν στο μνημείο, για να αλείψουν το Σώμα του Χριστού.

Αυτό το Σάββατο ήταν φοβερό, αλλά και το τελευταίο Σάββατο στην ιστορία, διότι από τότε έχασε την αξία του και απέκτησε νόημα η μία των Σαββάτων, η Κυριακή.

Κατέληξε ότι πρέπει να τιμάμε και να σεβόμαστε την Κυριακή, με εκκλησιασμό, προσευχή, ξεκούραση και αγαθοεργίες.

Πριν την απόλυση τελέστηκε Δοξολογία επί τη απελευθερώσει της πόλεως Ναυπάκτου, παρουσία των: κ. Μίλτου Ζαμπάρα, Βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας, κ. Σπύρου Διαμαντόπουλου, Δημάρχου Μεσολογγίου, κ. Βασιλείου Γκίζα, Δημάρχου Ναυπακτίας, κ. Χρήστου Παΐσιου, προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδος, κ. Αγγέλου Σταυρόπουλου, προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και μελών του Περιφερειακού και Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς και εκπροσώπων της Πυροσβεστικής και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Μετά το πέρας της Δοξολογίας, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο ότι οι καμπάνες που κτύπησαν κατά την Δοξολογία δωρήθηκαν από τον ευσεβή Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου μετά την απελευθέρωση της Ναυπάκτου και από τότε κτυπούν κάθε μέρα και κατά τις μεγάλες εορτές και διαλαλούν την ευσέβεια και την ελευθερία.

Λαμβάνοντας αφορμή από αυτό το γεγονός, είπε ότι υπάρχει ενότητα μεταξύ Εκκλησίας και Έθνους και αυτή δεν μπορεί να διασπασθεί ποτέ.

Επιπλέον, τόνισε ότι τότε, το 1829, Μητροπολίτης ήταν ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης Πορφύριος και με την απελευθέρωση της Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου χαρακτηρίσθηκε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Μεσολογγίου (1830-1833).

Μετά την Δοξολογία και την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος και οι Αρχές του τόπου μετέβησαν στην πλατεία Λιμένος, όπου εψάλη επιμνημόσυνη δέηση και έγινε κατάθεση στεφάνων στο άγαλμα του Νότη Μπότσαρη.

Στον σύντομο χαιρετισμό του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο ότι η πόλη της Ναυπάκτου, μετά την απελευθέρωσή της, δόθηκε από τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδιστρία ως διαμονή στους Σουλιώτες, που μέχρι τότε πολεμούσαν στο Μεσολόγγι και αλλού, ενώ ήταν άστεγοι, και απετέλεσαν μια ενότητα με τους Ναυπακτίους.

Υπενθύμισε, όμως, ότι στους ηρωικούς αγώνες του Μεσολογγίου και κατά την ηρωική Έξοδο, μεταξύ των φονευθέντων, έπεσαν ηρωικά και 326 Ναυπάκτιοι, τους οποίους κατέγραψε σε βιβλίο ονομαστικά με πλήρη στοιχεία ο ιστορικός και λογοτέχνης Ντίνος Μακρυγιάννης.

Γι’ αυτό πρότεινε να κινηθεί η διαδικασία από τον Δήμο Ναυπακτίας και τους πολιτιστικούς φορείς, σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη, να τεθούν στον Κήπο των Ηρώων της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου δύο μνημεία: Πρώτον, των ηρωικώς πεσόντων Ναυπακτίων στις Πολιορκίες του Μεσολογγίου και κατά την ηρωική Έξοδο, και δεύτερον των αγωνισθέντων κατά την Επανάσταση και στην περιοχή Ρουμελιωτών γυναικών.