54 χρόνια χωρίς τον Βασίλη Αυλωνίτη

Στις 10 Μαρτίου του 1970, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς της Ελλάδας, έφυγε από τη ζωή.

Πραγματοποίησε μία σπουδαία καριέρα, τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο, ξεχωρίζοντας για τον αυθορμητισμό του, αλλά και για τον αγνό και γεμάτο καλοσύνη χαρακτήρα του.

Είχε γεννηθεί στην Αθήνα και από νεαρή ηλικία είχε δείξει την κλίση του προς το θέατρο και τη σκηνή. Αφού ολοκλήρωσε τη μαθητική του διαδρομή, έπιασε δουλειά στο θέατρο «Έντεν» με την ιδιότητα του βοηθού στα σκηνικά. Από μία πλάκα, το 1924, βρέθηκε στη σκηνή και κατάφερε με τις κωμικές του γκριμάτσες και το ταλέντο του να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού, γνωρίζοντας την αποθέωση.

Η «επίσημη πρώτη» στο θέατρο

Με το θίασο της Ελένης Ζαφειρίου πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο θέατρο, ενώ έως και το 1928 ακολούθησαν πολλές κωμωδίες και οπερέτες στις οποίες έλαβε μέρος.

Τα επόμενα χρόνια συγκροτεί και δικό του θίασο και ξεκινά μία άκρως επιτυχημένη πορεία. Συνεργασία-σταθμός για τον ίδιο είναι εκείνη με το Νίκο Ρίζο, το Γιάννη Γκιωνάκη, τον Τάκη Μηλιάδη και τη Ρένα Βλαχοπούλου το 1960 στο θέατρο Μετροπόλιταν, στο έργο «Κάθε Καρυδιάς Καρύδι».

Ακολούθησε η συνεργασία με τη Γεωργία Βασιλειάδου και τον Νίκο Ρίζο έως και το 1965, με τους οποίους και παρουσίασε σπουδαίες κωμωδίες.

Λαμπρή η πορεία του και στον κινηματογράφο

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1929 στη «Μαρία Πενταγιώτισσα», ενώ ακολούθησαν δεκάδες ταινίες στις οποίες κατάφερε να ξεχωρίσει. Μεταξύ άλλων, εποχή άφησαν: «Η Ωραία των Αθηνών» (1954), «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» (1955), «Το Αμαξάκι» (1957), «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 Γεροντοπαλίκαρα» (1960), «Η Σοφερίνα» (1964) κ.α.

Θεωρείται μέχρι και τις μέρες μας ως ένας από δημοφιλέστερους κωμικούς ηθοποιούς που υπηρέτησαν με ήθος την υποκριτική, με τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε να γνωρίζουν ακόμα και σήμερα μεγάλη επιτυχία.