Ζαχαρίας Παπαντωνίου: Ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των νεοελληνικών γραμμάτων
Είχε χαρακτηριστεί ως ο «πρίγκιπας του νεοελληνικού λόγου» καθώς ασχολήθηκε με την ποίηση, το θέατρο, τα ταξιδιωτικά κείμενα και το διήγημα. Αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των νεοελληνικών γραμμάτων κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Ο λόγος για τον Ζαχαρία Παπαντωνίου, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1877 στο Καρπενήσι, εκεί όπου έμαθε και τα πρώτα του γράμματα. Το 1890 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Γυμνάσιο, ενώ ξεκίνησε και μαθήματα ζωγραφικής.
Ξεκίνησε την αρθρογραφία από μικρή ηλικία
Το ταλέντο του στο γραπτό λόγο φάνηκε από τα φοιτητικά του χρόνια, καθώς σε ηλικία μόλις 16 ετών αρθρογράφησε στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Μάλιστα, το 1898 κυκλοφόρησε και την πρώτη του ποιητική συλλογή τα «Πολεμικά τραγούδια».
Το 1904 μαζί με τον Ιωάννη Κονδυλάκη και τον Κωνσταντίνο Χατζόπουλο, γίνεται εκ των πρωτεργατών της εταιρείας «Εθνική Γλώσσα» με στόχο την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας. Για μία τριετία, έως και το 1911, έμεινε στο Παρίσι και αρθρογραφούσε σε εφημερίδες της Γαλλίας.
Η επιστροφή του στην Αθήνα και η συγγραφή του μυθιστορήματος «Τα Ψηλά Βουνά»
Η επιστροφή του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα συνοδεύτηκε από τη δημοσίευση άρθρων και ποιημάτων σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Ταυτόχρονα, το 1912 ήρθε και η πρώτη του διάκριση στη ζωγραφική σε μία έκθεση στο Ζάππειο.
Για μία τετραετία διετέλεσε Νομάρχης στη Ζάκυνθο, τις Κυκλάδες, τη Μεσσηνία και τη Λακωνία.
Το 1918 έγραψε το μυθιστόρημα «Τα Ψηλά Βουνά», το οποίο κατά κάποιο τρόπο εισήγαγε τη δημοτική στην εκπαίδευση. Μέχρι και τις μέρες μας θεωρείται ως ένα από το σπουδαιότερα παιδικά βιβλία στην ελληνική γλώσσα.
Το σπουδαίο έργο του Παπαντωνίου και η παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές
Το 1918 διετέλεσε Πρόεδρος της Εθνικής Πινακοθήκης. Δύο χρόνια αργότερα έγραψε την παιδική ποιητική συλλογή «Τα Χελιδόνια» και το 1923 την αντίστοιχη – ποιητική συλλογή – με τίτλο «Πεζοί Ρυθμοί». Την ίδια χρονιά μάλιστα διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Τα επόμενα χρόνια έγραψε και δεκάδες θεατρικά έργα. Το 1938 αναγορεύτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο σπουδαίος αυτός εκπρόσωπος των νεοελληνικών γραμμάτων πέθανε την 1η Φεβρουαρίου του 1940.
