Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors

Σαν σήμερα πέθανε ο Εθνικός Ευεργέτης Ζωρζής Δρομοκαΐτης

Ο Γεώργιος Δρομοκαΐτης, γνωστός και ως Ζωρζής, γεννημένος το 1805 στον Κάμπο της Χίου, ήταν μέλος της οικογένειας Δερμοκαΐτη, η οποία είχε μετοικήσει στο νησί από την Κωνσταντινούπολη.

Μετά την καταστροφή της Χίου από τους Τούρκους, το 1822, αιχμαλωτίστηκε και παραλίγο να πουληθεί ως δούλος στην Κωνσταντινούπολη. Όμως, τον εντόπισε ο θείος του, Μιχαήλ Αγέλαστος, ο οποίος στη συνέχεια τον πήρε υπό την προστασία του.

Μία λαμπρή πορεία προς την επαγγελματική καταξίωση

Ξεκίνησε να εργάζεται ως παραγιός σε διάφορες επιχειρήσεις, όμως, στη συνέχεια, εξελίχθηκε σε έναν καταξιωμένο έμπορο, αφού κατάφερε να συγκεντρώσει ένα σημαντικό κεφάλαιο.

Οι εμπορικές του δραστηριότητες έφτασαν μέχρι τη Συρία, την Αίγυπτο και τη Γαλλία. Ο ίδιος έμεινε για αρκετά χρόνια στη Βηρυτό, όπου και γνώρισε την γυναίκα του, η οποία ήταν αδελφή του εμπόρου Σταματίου Φραγκόπουλου.

Ο Δρομοκαΐτης επέστρεψε στο νησί της Χίου, μετά από 12 χρόνια που ζούσε στη Μασσαλία, εξαιτίας μιας σοβαρής ασθένειας της γυναίκας του.

Καθώς η γυναίκα του απεβίωσε, ο ίδιος δεν παντρεύτηκε πότε ξανά και αφοσιώθηκε στο εμπόριο και τις αγαθοεργίες. Διέθεσε σημαντικά χρηματικά ποσά σε κοινωφελή ιδρύματα του νησιού. Αναλυτικά, 300.000 δραχμές στο γυμνάσιο του νησιού, 25.000 στο Λωβοκομείο (Λεπροκομείο), 25.000 υπέρ της Φιλοπτώχου Αδελφότητος, 100.000 στο Αμαλίειο Ορφανοτροφείο, 40.000 στον Σύλλογο των Κυριών υπέρ της γυναικείας εκπαιδεύσεως, και 40.000 στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού.

«Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαϊτου»

Όμως, το «έργο» για το οποίο είναι ευρέως γνωστό το όνομά του, μέχρι και σήμερα, είναι το ψυχιατρικό θεραπευτήριο στο Δαφνί της Αττικής, το οποίο φέρει την ονομασία «Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαϊτου», γνωστότερο ως Δρομοκαΐτειο.

Ο Δρομοκαΐτης άφησε την τελευταία του πνοή στις 20 Δεκεμβρίου του 1880. Επτά χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1887, κληροδοτήθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος το ποσό των 800.000 δραχμών, με το οποίο κατέστη δυνατή η λειτουργία του ιδρύματος.