Πρώτος κοινός εορτασμός της Αγίας Άννης και του Οσίου Γερασίμου στην αγιοτόκο πόλη της Ναούσης

Το βράδυ της Παρασκευής, 8 Δεκεμβρίου, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης πανηγυρίστηκε ο πρώτος κοινός εορτασμός της εορτής της Συλλήψεως της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης και του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, καθώς εντός του Ιερού Ναού υπάρχει το πρώτο παρεκκλήσιο προς τιμήν του Οσίου Γερασίμου και της Αγίας Άννης, στη σκήτη της οποίας ασκήτευσε ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας.

Στην αρχή πραγματοποιήθηκε η υποδοχή του Ιερού Λειψάνου του Οσίου Γερασίμου, που μεταφέρθηκε από την Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου φυλάσσεται, και τελέστηκε δέηση στο Ιερό Παρεκκλήσιο, του οποίου τα θυρανοίξια τελέστηκαν από την οικείο Ποιμενάρχη, Σεβασμιώτατο κ. Παντελεήμονα, τον Ιανουάριο του 2023, λίγες μόλις ημέρες μετά την αναγραφή του Οσίου Γερασίμου στις αγιολογικές δέλτους της Εκκλησίας μας.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκε το Ιερό Λείψανο του νέου Οσίου στον κυρίως Ναό και τελέστηκε ο εόρτιος Όρθρος και η Αρχιερατική Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και με τη συμμετοχή πλήθους ευσεβών πιστών.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε στην καθιέρωση του κοινού εορτασμού των δύο Αγίων που θα τιμώνται ετησίως στις 9 Δεκεμβρίου στην ενορία της Παναγίας, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Σῶζε πάσης ἀνάγκης καί μανίας καί βλάβης … τούς πίστει τῷ σεπτῷ σου ναῷ προσιόντας καί αἰτοῦντας ἑκάστοτε, Ἄννα τήν σήν ἀντίληψιν».

Μία ἡμέρα μετά τήν πρώτη πανήγυρη τῆς μνήμης τοῦ νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ Μικραγιαννανίτου, ἀγρυπνήσαμε ἀπόψε πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄννης, στήν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένο τό παρεκκλήσιο τοῦ ναοῦ μας. Τιμήσαμε ὅμως μαζί της μεθέορτα καί τόν ὅσιο Γεράσιμο, στόν ὁποῖο εἶναι ἐπίσης ἀφιε­ρωμένο τό παρεκκλήσιο, καί ἔχουμε καί τήν ἰδιαίτερη εὐλογία νά ἔχουμε τό δεξί χέρι τοῦ ὁσίου, αὐτό τό χέρι μέ τό ὁποῖο ἔγραφε ὅλους αὐτούς τούς θεσπέσιους ὕμνους, καθώς ὁ ὅσιός μας συνέδεσε τή ζωή του μέ τή Μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Στή Σκήτη, ἄλλωστε, τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης ἐμόνασε ἐπί 70 ἔτη, σέ μία περιοχή δυσπρόσιτη, γεμάτη βράχια, διακόνησε τήν Ἁγία Ἄννα ἐπί πολλά ἔτη ὡς Τυπικάρης καί ὡς βιβλιοθηκάριος, ἀλλά καί ὕμνησε τήν Ἁγία Θεοπρομήτορα Ἄννα μέ υἱική ἀγάπη καί στοργή, καθώς ὡς Μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς μητέρας ὅλων τῶν χριστιανῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν μοναχῶν, θεωρεῖται ὡς πνευματική γιαγιά ὅλων τῶν Ἁγιορειτῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν ἀσκουμένων στή Σκήτη της, τή Μεγάλη καί τή Μικρή Ἁγία Ἄννα, στήν ὁποία μάλιστα φυλάσσεται καί τό ἱερό λείψανό της, τό πόδι τῆς Ἁγίας Ἄννης.

Μέ τήν ἴδια ἀγάπη καί τόν ἴδιο σεβασμό τιμήσαμε καί ἐμεῖς «τήν πεπλησμένην δωρεῶν τοῦ θείου Πνεύματος», ὅπως τήν ἀποκαλεῖ ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ἁγία Θεοπρομήτορα Ἄννα, ἡ ὁποία ἀξιώθηκε ἀπό τόν Θεό νά γίνει ἡ Μητέρα τῆς Μητέρας τοῦ Υἱοῦ του καί νά καταστεῖ ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας.

Πῶς ὅμως ἀξιώθηκε νά λάβει ἀπό τόν Θεό αὐτή τήν χάρη καί τήν εὔνοια ἡ ἁγία Ἄννα;

Ἀξιώθηκε τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ γιά τρεῖς κυρίως λόγους. Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ καθαρότης τῆς ζωῆς της καί τῆς ψυχῆς της. Κανείς δέν μπορεῖ νά λάβει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐάν δέν προσπαθεῖ νά διατηρεῖ καθαρή τήν ψυχή του, ἀκολουθώντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ ἁμαρτία ἀποδιώκει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δέν μπορεῖ νά συνυπάρχει μέ τά πάθη καί τίς κακίες μας, δέν μπορεῖ νά συνοδεύει μία ἀπρόσεκτη καί ἄστατη ζωή.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ἡ πίστη καί ἡ προσευχή της. Ἦταν ἄτεκνη ἡ ἁγία Ἄννα, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, καί εἶχε ὑπερβεῖ τήν ἡλικία πού θά μποροῦσε νά ἀποκτήσει παιδί. Καί ὅμως προσευχόταν καί τό ζητοῦσε ἀπό τόν Θεό ἐπίμονα καί διαρκῶς. Ἄν δέν εἶχε πίστη ὅτι μπορεῖ νά γίνει τό θαῦμα, δέν θά προσευχόταν. Καί ἐάν δέν προσευχόταν, δέν θά μποροῦσε νά δεῖ τόν καρπό τῆς πίστεώς της, τό παιδί πού ἤλπιζε νά ἀποκτήσει, δηλαδή τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ὁ τρίτος λόγος γιά τόν ὁποῖο ἔλαβε ἡ ἁγία Ἄννα αὐτή τή μεγάλη χάρη ἀπό τόν Θεό εἶναι ἡ εὐγνωμοσύνη καί ἡ ἀφοσίωσή της πρός τόν Θεό. Ζητοῦσε ἡ ἁγία Ἄννα πολλά χρόνια νά τῆς χαρίσει ὁ Θεός ἕνα παιδί. Καί τό ἔλαβε. Δέν θεώρησε ὅμως ὅτι τῆς ἀνῆκε, γι᾽ αὐτό καί δέν δίστασε, τρία χρόνια μετά τή γέννηση τῆς θεόπαιδος Μαριάμ, νά τήν προσφέρει στόν Θεό καί νά τήν προσαγάγει μαζί μέ τόν ἅγιο Ἰωακείμ στόν ναό τοῦ Θεοῦ, γιά νά παραμείνει ἐκεῖ στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου ἐτρέφετο ὑπό ἀγγέλου, καί νά προετοιμασθεῖ γιά τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, τό ὁποῖο ἐπρόκειτο νά διακονήσει.

Αὐτούς τούς τρεῖς λόγους ἐξεπλή­ρωσε στή ζωή του καί ὁ νέος ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Μικραγιαννανίτης. Καί γι᾽ αὐτό ἔλαβε καί ἐκεῖνος τόση χάρη ἀπό τόν Θεό, ὥστε ὄχι μόνο νά ἀξιωθεῖ νά πλουτίσει τήν Ἐκκλησιαστική ὑμνογραφία μέ ἀναρίθμητες Ἀκολουθίες καί ὕμνους, ἀλλά καί νά γίνει θεωρός τοῦ Θεοῦ, κοινωνός θείων ἀποκαλύψεων, συνόμιλος τῶν ἁγίων ἀπό αὐτήν ἤδη τή ζωή.

Ὅλα αὐτά τά οὐράνια βιώματα τά δέχθηκε στήν ψυχή του, ἡ ὁποία καθάρθηκε μέ τήν πλήρη ἀποταγή τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων, μέ τήν ἀπόλυτη ὑπακοή καί μέ τόν πόλεμο ἐναντίον τῶν πειρασμῶν καί τοῦ διαβόλου, τόν ὁποῖο ἔκανε. Ἔτσι μέ τούς καθαρούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς του μποροῦσε νά δεῖ, πίσω καί πέρα ἀπό τά γήινα καί ἀνθρώπινα, τό θεῖο κάλλος καί νά καταυγασθεῖ ἀπό τό ἄκτιστο φῶς.

Ἡ ἀκράδαντη πίστη του στόν Θεό τόν κράτησε στό Ἅγιο Ὄρος, ὅταν τόν ἐγκατέλειψε ὁ Γέροντάς του, νέο μοναχό, καί μάλιστα προσπάθησε νά τόν πείσει νά τόν ἀκολουθήσει στόν κόσμο. Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή του αὔξησε ὁ ὅσιος τήν πίστη του, καί μέ τήν πίστη του μετέβαλε τήν προσευχή του σέ μία ἀτέρμονη συνομιλία μέ τόν Θεό πού τόν ἀξίωσε οὐρανίων δωρεῶν.

Τίς οὐράνιες δωρεές πού ἔλαβε ὅμως ὁ ὅσιος δέν τίς χρησιμοποίησε γιά τήν προσωπική του προβολή, ἀλλά τίς ἀπέκρυπτε τίς περισσότερες φορές ἐπιμελῶς καί μέ πολλή ταπείνωση. Μοναδική ἐξαίρεση ὑπῆρξε τό χάρισμα τοῦ ὑμνογράφου, τό ὁποῖο δέν ἔθεσε ἁπλῶς στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τό καλλιέργησε μέ ζῆλο πρός δόξαν τοῦ Θεοῦ, τῆς Κυρίας Θεοτό­κου, τῆς ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄννης καί ὅλων τῶν ἁγίων, τούς ὁποίους ὕμνησε, καί τούς ὁποίους ὑμνοῦμε καί τιμοῦμε καί παρακαλοῦμε καί ἐμεῖς μέ τούς δικούς του ὕμνους, ὅπως κάναμε καί ἀπόψε τιμώντας τήν ἁγία Θεοπρομήτορα Ἄννα, τήν ἔφορο τῆς Σκήτης, στήν ὁποία ἐμόνασε ὁ ὅσιος Γεράσιμος.

 Ἄς ἀπευθύνουμε, λοιπόν, γιά ἄλλη μία φορά μαζί μέ τόν ὅσιο καί ἐμεῖς τήν παράκληση πρός τήν ἁγία Ἄννα, ἐπαναλαμβάνοντας τούς δικούς του στίχους: «Σῶζε πάσης ἀνάγκης καί μανίας καί βλά­βης … τούς πίστει τῷ σεπτῷ σου ναῷ προσιόντας καί αἰτοῦντας ἑκάστοτε, Ἄννα, τήν σήν ἀντίληψιν». Καί ἄς ἱκετεύσουμε καί τόν ὅσιο, τώρα πού εὑρίσκεται πλησίον της στόν οὐρανό, νά πρεσβεύει καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού τήν τιμοῦμε καί ζητοῦμε τή χάρη της.