Κωνσταντίνος Κανάρης: Μία από τις σπουδαιότερες μορφές της Επανάστασης του ‘21
Μέλος οικογένειας με πλούσια και σημαντική ναυτική παράδοση και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Επανάστασης του 1821. Ο λόγος για τον σπουδαίο στρατιωτικό και πολιτικό Κωνσταντίνο Κανάρη, ο οποίος σαν σήμερα, 2 Σεπτεμβρίου του 1877, πέθανε σε ηλικία 82 ετών, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην πολιτική ζωή της εποχής του.
Ο Κωνσταντίνος από μικρή ηλικία ακολούθησε το επάγγελμα του ναυτικού, αποκτώντας το επίθετο Κανάρης. Εργάσθηκε ως μούτσος και έμαθε από μικρός τα «μυστικά» της θάλασσας. Μετά τον θάνατο του θείου του, ανέλαβε καπετάνιος και πραγματοποίησε κάποια εμπορικά ταξίδια στη Μεσόγειο.
Στήριξε από την πρώτη στιγμή την Επανάσταση του ‘21
Με την έναρξη της Επανάστασης του ’21, ήταν από τους πρώτους που συμμετείχε ενεργά, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο, στον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία και ανεξαρτησία. Στην αρχή βοήθησε με την ιδιότητα του απλού ναύτη, ωστόσο η ειδίκευσή του στα πυρπολικά είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει σε μικρό χρονικό διάστημα γνωστός, κερδίζοντας μάλιστα τα εγκωμιαστικά σχόλια σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής, όπως ο Λόρδος Βύρων, ο Βίκτωρ Ουγκό και ο ιστορικός Γκόρντον.
Μία από τις σημαντικότερες στιγμές για τον ίδιο, ήταν η πυρπόληση της ναυαρχίδας του καπετάν πασά Καρά Αλή στη Χίο, στις 6 και 7 Ιουνίου του 1822, μία στρατιωτική κίνηση που έχει μείνει στην ιστορία.
Κέρδισε την καθολική αναγνώριση των συναγωνιστών του
Εξαιτίας του ξεχωριστού χαρακτήρα του, με κύρια γνωρίσματα την καλοσύνη και την πραότητα, κέρδισε σε σύντομο χρονικό διάστημα την εκτίμηση και την καθολική αναγνώριση των συναγωνιστών του. Μετά την απελευθέρωση, βρέθηκε στα ανώτατα αξιώματα της Πολιτείας. Υποστήριξε με θέρμη την πολιτική και τις κινήσεις του Ιωάννη Καποδίστρια, ωστόσο μετά τον θάνατο του κυβερνήτη εγκατέλειψε την πολιτική και εγκαταστάθηκε στη Σύρο.
Η πορεία του κατά τη διάρκεια της περιόδου του Όθωνα
Στα πρώτα χρόνια του Όθωνα επέστρεψε στην υπηρεσία, φτάνοντας μέχρι το βαθμό του Υποναυάρχου. Ενεργοποιήθηκε και πάλι στην πολιτική μέσω του Ρωσικού κόμματος. Είχε ενεργό ρόλο στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 κατά τη διάρκεια της οποίας ο Όθωνας αναγκάστηκε να παραχωρήσει Σύνταγμα. Ανέλαβε χαρτοφυλάκιο Υπουργού, ενώ χρημάτισε και δύο φορές Πρωθυπουργός το 1848 και το 1849.
Το 1862 ωστόσο ήταν από τους βασικούς εκπροσώπους της αντιοθωνικής κίνησης. Μετά την έξωση του Όθωνα, πήγε στη Δανία για να προσφέρει το στέμμα στο Βασιλιά Γεώργιο τον Α’. Ανέλαβε δύο φορές Υπουργός Ναυτικών και δύο φορές Πρωθυπουργός την περίοδο 1864-1865.
Μετά την συγκεκριμένη περίοδο εγκατέλειψε την πολιτική και αποσύρθηκε. Στις 26 Μαϊου του 1877, λόγω της κρισιμότητας της περιόδου, εξαιτίας των συνεπειών του Ρωσοτουρκικού πολέμου, επέστρεψε στην πολιτική και ανέλαβε Πρωθυπουργός στην οικουμενική κυβέρνηση που σχηματίστηκε.
Ο σπουδαίος αυτός στρατιωτικός και πολιτικός πέθανε σαν σήμερα το 1877 και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο.
