Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors

Αιμίλιος Βεάκης: Ο μεγάλος δάσκαλος της τέχνης της υποκριτικής

«Δάσκαλο της Τέχνης» είχε χαρακτηρίσει η Κατίνα Παξινού τον Αιμίλιο Βεάκη, και όχι άδικα. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, ενώ ο δυναμικός του χαρακτήρας τον έκανε να ξεχωρίσει και πέρα από το σανίδι.

Γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1884 στον Πειραιά και μεγάλωσε με συγγενείς της οικογένειάς του, αφού σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός. Αν και το περιβάλλον σκόπευε να «πείσει» τον Βεάκη να ασχοληθεί με το εμπόριο, βλέποντας μια προοπτική εκείνη την εποχή, ο ίδιος χάραξε την δική του πορεία και αποφάσισε να ασχοληθεί με την τέχνη της υποκριτικής. Φοίτησε στη δραματική σχολή του Βασιλικού θεάτρου και αργότερα στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Η ενασχόληση με το θέατρο 

Η πρώτη επαφή με το θέατρο και τη σκηνή ήταν με τον θίασο της Ευαγγελίας Νίκα στην κωμωδία του Σαρντού στο Βόλο το 1901. Κάπως έτσι, με σποραδικές συμμετοχές σε παραστάσεις συνέχισε μέχρι και το 1913, οπότε και διέκοψε λόγω των στρατιωτικών υποχρεώσεων που έπρεπε να εκπληρώσει. Η συμμετοχή του στους Βαλκανικούς Πολέμους αργότερα, δεν τον απομάκρυνε από την τέχνη της υποκριτικής και έτσι με την επιστροφή του το 1914 τύπωσε το αφήγημα «Πολεμικαί Εντυπώσεις», στο οποίο αναφερόταν στις μέρες του πολέμου και το πώς εκείνος τις βίωσε. Από το 1914 ο δρόμος «ανοίγει» για τον Αιμίλιο Βεάκη. Συμμετέχει σε παραστάσεις και συνεργάζεται με άλλους ηθοποιούς και θιασάρχες όπως ο Τηλέμαχος Λεπενιώτης, η Χριστίνα Καλογερίκου και η Μαρίκα Κοτοπούλη.

Ο Αιμίλιος Βεάκης καθιερώθηκε ως ο πρώτος τραγωδός στην εποχή του, καθώς συμμετείχε στην παράσταση «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Φώτου Πολίτη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του συμμετείχε σε δεκάδες θιάσους και πρωταγωνίστησε σε εκατοντάδες παραστάσεις, ενώ μεταξύ άλλων αποτέλεσε και βασικός στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου.

Την περίοδο της κατοχής, ο Αιμίλιος Βεάκης συσπειρώθηκε στο ΕΑΜ, ενώ το 1947, όντας καταβεβλημένος από προβλήματα υγείας τα οποία αντιμετώπιζε, από την υποκριτική αποσύρθηκε, παίρνοντας σύνταξη. Έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιουνίου 1951 στην Αθήνα, σε ηλικία 66 ετών.