O παπά Γιώργης από το ακριτικό Καστελλόριζο, στέλνει την ευλογία του στην ομογένεια της Αυστραλίας

Συνέντευξη: Κώστας Πλιάκος

Την ευλογία του στην ελληνική παροικία, με την ευχή να τελειώσουν γρήγορα τα προβλήματα με την πανδημία, στέλνει από το ακριτικό Καστελλόριζο ο παπά Γιώργης Μαλτέζος, ιερέας τους νησιού εδώ και 50 χρόνια. Ο παπά Γιώργης στέλνει την ευχή του στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ.κ. Μακάριο και στους Καστελλοριζιούς της Αυστραλίας που είναι πολλοί και δημιουργικοί.

Έχουν συμπληρωθεί σχεδόν 50 χρόνια από την ημέρα που χειροτονήθηκε ο παπά Γιώργης και πρωτολειτούργησε στην ιστορική εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νησί του.

Το Καστελλόριζο διατηρεί μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με την Αυστραλία, καθώς πολλοί κάτοικοι του νησιού, μια και δύο γενιές, αναγκάστηκαν να φύγουν μετανάστες για τη φιλόξενη πέμπτη ήπειρο.

Σήμερα η Αυστραλία διαθέτει μια δυναμική καστελλοριζιώτικη παροικία και ο ίδιος ο παπά Γιώργης έχει συγγενείς στην ομογένεια.

Μιλώντας στο «Βήμα της Εκκλησίας», ο παπά Γιώργης αναφέρεται με αγάπη στην Αυστραλία, νοσταλγώντας τη μία και μοναδική επίσκεψή του πριν από 25 χρόνια.

«Τότε είχα επισκεφθεί το Σύδνεϋ, την Αδελαΐδα και την Πέρθη. Είχα κάνει λειτουργίες και μια βάφτιση και είχαμε συλλειτουργήσει με τον μακαριστό Στυλιανό και άλλους ιερείς.

Μου έκανε εντύπωση πόσο η ομογένεια κρατά τα έθιμα, τις γιορτές, πώς γιορτάζουν οι ενορίες, και πόσο τιμά τις εθνικές επετείους. Στην Ελλάδα δεν κάνουμε τόσο λαμπρές εκδηλώσεις όσο οι ομογενείς μας.

Θυμάμαι σε μία λειτουργία που έκανα, ήταν τόσο μεγάλο το πλήθος που ήθελε να κοινωνήσει που δεν χωρούσε στην εκκλησία.

Είδα με μεγάλη μου ικανοποίηση τους Καστελλοριζιούς της Αυστραλίας, ανθρώπους που δούλεψαν πολύ σκληρά και έκαναν τα παιδιά τους επιστήμονες».

Ο παπά Γιώργης, μάλιστα, παραλίγο να βρεθεί και αυτός στην Αυστραλία όταν ήταν νέος, και μάς διηγήθηκε την απίστευτη ιστορία του:

«Όταν επέστρεψα από τη στρατιωτική μου θητεία, ένας ευκατάστατος ομογενής μού πρότεινε να με πάρει στην Αυστραλία. Του είπα ότι ήθελα και έκανα τα χαρτιά μου. Ήμουν έτοιμος να φύγω και, μάλιστα, έκανα και αποχαιρετιστήρια γιορτή για τους φίλους μου.

Το ίδιο βράδυ, όμως, στη γιορτή, φίλοι και συγγενείς προσπαθούσαν να με αποτρέψουν να φύγω. Μου έλεγαν ότι, αφού ήμουν ψάλτης στην εκκλησία, να γίνω παπάς και να μείνω στο νησί για να μη στεναχωριέται η οικογένειά μου.

Μετά από μερικά ποτήρια, με έπεισαν και πήρα τα χαρτιά μου και τα έκαψα. Την ίδια στιγμή η ιδιοκτήτρια της ταβέρνας που έκανα τη γιορτή, έφερε και μου έδειξε τη φωτογραφία μιας κοπέλας από τη Ρόδο και μου έκανε προξενιό.

Της είπα αν θέλει να γίνει παπαδιά, να έρθει.

Ήρθε, λοιπόν, η κοπέλα εδώ και μου είπε να κάνουμε αρραβώνες.

Της λέω, τι αρραβώνες; Εδώ που φτάσαμε, πάμε κατευθείαν στη Μητρόπολη. Με βλέπει ο Μητροπολίτης, ο μακαριστός Σπυρίδωνας, και μου λέει: “Ήρθες για να με χαιρετήσεις;”.

Όχι, του λέω, ήρθα για να με παντρέψεις.

Και τότε δίνει αμέσως εντολή: “Φτιάξτε τα χαρτιά για τον γάμο του και τα χαρτιά για τη χειροτονία, γρήγορα”.

Έτσι παντρεύτηκα και αμέσως χειροτονήθηκα, και έμεινα για πάντα στο Καστελλόριζο».

Το ακριτικό Καστελλόριζο υποστηρίζεται πολύ από τους ομογενείς Καστελλοριζιούς που κάθε χρόνο έρχονται για διακοπές. Όμως φέτος δεν έρχονται λόγω της πανδημίας και αυτό στερεί από το νησί τη ζωντάνια που φέρουν μαζί τους κάθε χρόνο οι οικογένειες των ομογενών, αλλά και ένα επιπλέον εισόδημα για να μπορέσουν οι ντόπιοι να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του χειμώνα.

Το Καστελλόριζο έχει υποστεί φέτος μεγάλη οικονομική ζημία, λόγω της πανδημίας, και το τουριστικό εισόδημα θα είναι έως και 80% χαμηλότερο σε σχέση με πέρυσι.