Ο τελευταίος των καροτσέρηδων στη Θεσσαλονίκη
Ήταν Άνοιξη του 1953, όταν η πρώτη άμαξα που έφτιαξε ο Κωνσταντίνος Κοπέλης κυκλοφόρησε στους χωματόδρομους της Θεσσαλονίκης. Από τότε πέρασαν από τα χέρια του εκατοντάδες μεταφορικά μέσα της εποχής. Ο 84χρονος, ένας από τους παλαιότερους κατασκευαστές κάρων, έχει περάσει μια ζωή μέσα στο εργαστήριό του και με τη μαεστρία, την τεχνική και τα εργαλεία του, έχει φτιάξει -κατά παραγγελία- κάθε λογής άμαξες και κάρα: από τρίκυκλα μέχρι απομιμήσεις της βασιλικής άμαξας της Ελισάβετ.
Ο χρόνος έχει αφήσει τα αποτυπώματά του πάνω στα κάρα που βρίσκονται σήμερα στο εργαστήριο του 84χρονου, στην Άσσηρο Θεσσαλονίκης, και όπως λέει ο τελευταίος των …καροτσέρηδων, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, θυμάται σχεδόν όλες τα κατασκευές και τους πελάτες του. Εξάλλου το εργαστήριό του ήταν μια άλλη… «αυτοκινητοβιομηχανία» της εποχής.
«Δεν υπήρχε άλλο μέσο μεταφοράς εκείνα τα χρόνια. Στους χωματόδρομους, οι μετακινήσεις για όλους τους λόγους γίνονταν με τα κάρα. Έκαναν τις δουλειές τους με αυτά, πήγαιναν και στα γειτονικά χωριά για ψώνια ή επισκέψεις, ακόμη και για τις βόλτες τους. Όλα με τα κάρα. Ήταν το αμάξι και το ταξί της εποχής», εξηγεί ο κ. Κοπέλης.
Όπως σημειώνει, υπήρχαν επίσης ειδικές παραγγελίες και κατασκευές που αποτύπωναν το γούστο των πελατών. Φίλοι και γνωστοί λένε πως ξεπέρασε τον εαυτό του, όταν κατασκεύασε μια άμαξα ολόιδια με αυτή της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας. «Έτυχε να βρεθώ σε μια γιορτή στην Αυστραλία, όπου εκεί είχαν φέρει τη βασιλική άμαξα, αυτή που μεταφέρει την Ελισάβετ. Όταν την είδα, σκέφτηκα αμέσως πότε θα επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη για να μπω στο εργαστήριο και να φτιάξω ένα πιστό αντίγραφο κι αυτό έγινε. Μού πήρε αρκετό καιρό για να την ολοκληρώσω, αλλά με το αποτέλεσμα είχαν ενθουσιαστεί όλοι. Πολλοί μάλιστα είχαν εκφράσει το ενδιαφέρον για να την αποκτήσουν και τελικά την αγόρασε ένας ιδιώτης από την περιοχή της Καλαμαριάς», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 84χρονος.
Ο κ. Κοπέλης ξεκίνησε τη δουλειά δίπλα σε ένα μάστορα στον Βαρδάρη, έπειτα έστησε το δικό του μαγαζί για 15 χρόνια στην οδό Παύλου Μελά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και αργότερα απομακρύνθηκε στην Άσσηρο, όπου μέχρι και σήμερα διατηρεί τον χώρο του, που πλέον είναι ένα είδος μουσείου, γεμάτο αναμνήσεις και ιστορία.
Υπήρξε εποχή που δεν προλάβαινε να σηκώσει κεφάλι από τη δουλειά και πάλευε ώρες ατέλειωτες με το ξύλο και το σίδερο, τον σχεδιασμό και τη συναρμολόγηση από την αρχή μέχρι το τέλος. Σιγά σιγά η φήμη του εξαπλώθηκε ως ένας από τους καλύτερους καροποιούς σε όλη τη χώρα και, όπως λέει, ήταν δύσκολη δουλειά που ήθελε κόπο αλλά και μεράκι, αλλά ο ίδιος διέθετε και τα δυο.
Με το πέρασμα του χρόνου και όταν μπήκε στη καθημερινότητα των πολιτών το μηχανάκι και το αυτοκίνητο, η παραγωγή έπεσε και μαζί και οι δουλειές του. Παρόλα αυτά, δε σκέφτηκε ούτε στιγμή να αλλάξει δουλειά και συνέχιζε να κατασκευάζει άμαξες για τους λάτρεις των τροχήλατων μιας άλλης εποχής, ενώ πολλά μικρά και μεγαλύτερα παιδιά επισκέπτονται με το σχολείο τον χώρο και μαθαίνουν για το επάγγελμα που χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου.
Ο κ. Κοπέλης βγήκε στη σύνταξη. Ωστόσο, παρόλο που διανύει την ενάτη δεκαετία της ζωής του, δεν κρέμασε τα εργαλεία του και ασχολείται ακόμη έχοντας το άλλοτε επάγγελμά του σαν χόμπι. Φίλοι και γνωστοί τού φέρνουν για …λίφτινγκ τα κάρα τους, τα οποία χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα για ιδιωτική χρήση ως διακοσμητικά σε αυλές σπιτιών, για τη βόλτα της νύφης με το γαμπρό, ενώ σε πολλά νησιά της χώρας, οι άμαξες που ξετρελαίνουν τους τουρίστες, έχουν την υπογραφή του.
