Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας ευλόγησε τους κατηχητές ενόψει της νέας κατηχητικής περιόδου
Την Κυριακή της Απόκρεω, 23 Φεβρουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος ιερούργησε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Σύδνεϋ, πλαισιούμενος από τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και Ιερατικώς Προϊστάμενο του Καθεδρικού Ναού, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου κ. Χριστοφόρο Κρικέλη, και από τον συνεφημέριό του, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Στέφανο Τινικασβίλι.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τον Αγιασμό επί τη ενάρξει της νέας κατηχητικής περιόδου και ευλόγησε πατρικώς τους κατηχητές και τις κατηχήτριες που διακονούν με αφοσίωση το κατηχητικό έργο της τοπικής Εκκλησίας.
Κατά την ομιλία του, ο Αρχιεπίσκοπος εξέφρασε λόγους ευγνωμοσύνης προς τους παρισταμένους κατηχητές, τον Πρόεδρο Δρ Ιωάννη Ψαρομμάτη και όλα τα στελέχη της Χριστιανικής Ενώσεως, χαρακτηρίζοντάς τους «συγκυρηναίους» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας στη βαριά ευθύνη που έχει επωμιστεί, να κρατήσει αναμμένη τη φλόγα της πίστεως και των ελληνορθοδόξων παραδόσεων στις καρδιές των ελληνόπουλων της πέμπτης ηπείρου. «Το έργο που επιτελείται στα κατηχητικά μας σχολεία είναι έργο εκκλησιαστικό και κυρίως αποστολικό», υπογράμμισε και επεσήμανε: «Διότι αυτό έκαναν και οι Απόστολοι. Πήγαιναν από τόπο σε τόπο, από σπίτι σε σπίτι και από γειτονιά σε γειτονιά, για να κηρύξουν το λόγο του Θεού. Κι εμείς σήμερα, σε άλλες βεβαίως συνθήκες και με άλλες προϋποθέσεις, καλούμαστε να δώσουμε το λόγο του Θεού στα παιδιά τα οποία έρχονται στην εκκλησία, τα οποία δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είναι το μέλλον μας. Αυτό που κάνουμε μέσω των κατηχητικών σχολείων, είναι να σπείρουμε τον σπόρο, για να βλαστήσει μετά από πολλά χρόνια. Θα λέγαμε ότι κάνουμε μία επένδυση· μία επένδυση όχι οικονομική, αλλά πνευματική. Μία επένδυση στη γλώσσα μας, στην πίστη μας, στα ήθη και τα έθιμά μας».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος υπενθύμισε ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία διαθέτει δύο πνεύμονες, το Ιερό Ευαγγέλιο και τους Ιερούς Κανόνες. «Δεν μπορεί η Εκκλησία να αναπνεύσει δίχως αυτούς τους δύο πνεύμονες», υπογράμμισε και απηύθυνε στους δασκάλους των κατηχητικών σχολείων την προτροπή: «Μη λησμονείτε πως ό,τι διδάσκετε και ό,τι λέτε θα πρέπει να περνά μέσα από αυτό το φίλτρο των πνευμόνων της Εκκλησίας μας».
Κατακλείοντας, ο Αρχιεπίσκοπος διεμήνυσε στους κατηχητές ότι «όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, δε θα θυμούνται τι ακριβώς τους είπατε, όμως θα θυμούνται ότι είχαν έναν καλό και ευγενικό δάσκαλο, έναν άνθρωπο που τα προσέγγισε με αγάπη, κατανόηση και στοργή, έναν άνθρωπο που τους προκάλεσε αισθήματα πνευματικής χαράς και ασφάλειας». Για να επιτύχουν σε αυτή την αποστολή, τους παρακάλεσε να διδάσκουν κυρίως με τη ζωή και το παράδειγμά τους. «Αυτό που θέλουμε δεν είναι γνώσεις», σημείωσε, «διότι αν το σημαντικό στην υπόθεση της πνευματική ζωής ήταν οι γνώσεις, τότε θα λέγαμε στα παιδιά “μπείτε στο ίντερνετ και διαβάστε, εκεί υπάρχουν γνώσεις πολλές”». «Αυτό το οποίο έχει σημασία», αντέτεινε με έμφαση, «είναι η δική σας παρουσία και η δική σας μαρτυρία, η οποία πρέπει να είναι παρουσία και μαρτυρία αγίων, παρουσία και μαρτυρία Χριστού».
