«Εάν πιστεύουμε ειλικρινώς, οφείλουμε να προσβλέπουμε προς τας ανάγκας του πλησίον, και να τον συμπαριστάμεθα»

«Δέν ἀρκεῖ μόνον ἡ πίστις» για να καταστούμε μέτοχοι της ουρανίου μακαριότητος, τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος στην ομιλία του κατά τη Θεία Λειτουργία, όπου χοροστάτησε την Κυριακή, 24 Νοεμβρίου, στον εν Αθήναις Ιερό Ναό του Οικουμενικού Πατριαρχείου. «Ἐάν πιστεύουμε εἰλικρινῶς», επεσήμανε ο Παναγιώτατος, «ὀφείλουμε νά προσβλέπουμε πρός τάς ἀνάγκας τοῦ πλησίον, καί νά τόν συμπαριστάμεθα κατά τό μέτρον τῶν δυνατοτήτων μας, ἰδιαιτέρως ἐδῶ εἰς τήν μεγαλούπολιν τοῦ κλεινοῦ ἄστεως, ἰδιαιτέρως τώρα κατά τήν περίοδον τοῦ χειμῶνος καί τῆς προετοιμασίας διά τήν μεγάλην Δεσποτικήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Καί ὁ δωρεοδότης Θεός θά μᾶς ἀνταμείψῃ πλουσίως».

Στην ευχαριστιακή σύναξη συμμετειχαν Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, μεταξύ των οποίων ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου:

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Λαοδικείας κ. Θεοδώρητε, Διευθυντά τοῦ ἐν Ἀθήναις Γραφείου Ἐκπροσωπήσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου,
Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Εὐλαβέστατοι Κληρικοί,
Ἐξοχώτατοι καί Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,
Εὐλογημένα καί λίαν ἀγαπητά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας,

Ἔχοντες ὑπ᾽ ὄψει τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα, εἷς Θεός καί Πατήρ πάντων», ὁμολογοῦμε ὅτι οὐδείς ὑπάρχει ἄλλος εἰς τόν ὁποῖον δύναται νά βασισθῇ ὁ ἄνθρωπος εἰμή ὁ Θεός. Αὐτός εἶναι «ὁ ἐπί πάντων καί διά πάντων Θεός». Τά πάντα ἀπό Ἐκεῖνον ἔχουν δημιουργηθῆ καί εἰς Αὐτόν ἀνήκουν. Πᾶν ὅ,τι δύναται ὁ ἄνθρωπος νά ἐπιθυμήσῃ εἰς τήν ἐπίγειον ζωήν του ἀνήκει εἰς τάς χεῖρας Ἐκείνου. Δύνανται ὅμως τά ἀγαθά τῆς ζωῆς αὐτῆς νά μᾶς ὁδηγήσουν εἰς τήν αἰώνιον ζωήν;

Τήν ἀπάντησιν εἰς τήν ἐρώτησιν αὐτήν μᾶς δίδει ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ἡ αἰώνιος ζωή τήν ὁποίαν ἀναζητεῖ ὁ νεανίσκος ἀποτελεῖ γενικήν ἀναζήτησιν ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ ἕως σήμερον. Ἴσως ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νά εἶναι περισσότερο προσκολημένος εἰς τήν ὕλην, εἰς τάς ἀπολαύσεις. Δέν παύει ὅμως νά ἀναζητῇ τήν μακαριότητα. Τί εἶναι ὅμως ἡ αἰώνιος ζωή καί πῶς χορηγεῖται αὐτή;

Ὁ ὁρισμός της ὑπάρχει εἰς τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον: «Αὕτη ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστὸν» (Ἰωάν. ιζ´, 3). Ἡ πίστις εἰς τόν Θεόν Πατέρα καί ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναγνώρισις τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀπεσταλμένου αὐτοῦ εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή, καί ἀρχίζει ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς πιστεύσει κάποιος καί ἀναγεννηθῆ διά τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. Ἐνῷ, ὁ νεανίσκος τῆς σημερινῆς περικοπῆς, ὅταν ζητεῖ νά κληρονομήσῃ τήν αἰώνιον ζωήν, ἐννοεῖ αὐτήν ὡς ζωήν συνεχῆ καί εὐφρόσυνον μόνον μετά θάνατον. Ὁ Χριστός, ὅμως, τήν ἐντοπίζει εἰς τό «ἀκολούθει μοι», ἀκολούθει μοι ἀπό τώρα, ἀπό αὐτήν τήν ζωήν.

Ὁ Χριστός πρίν καταλήξει εἰς τό «ἀκολούθει μοι», προτείνει ὡς τρόπον ἀποκτήσεως τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τήν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ νόμου, ὄχι μόνον τῆς ἐπί τοῦ καπνώδους Ὄρους Σινᾶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης νομοθεσίας, ἀλλά κυρίως τῆς ἐπί τοῦ Ὄρους τῆς Καινῆς Διαθήκης ὁμιλίας καί διδασκαλίας, μέ πρόταγμα τόν Βασιλικόν Νόμον τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον.

Κληρονόμοι καί ἐμεῖς τοιαύτης παραδόσεως Ἁγίων, ἐπιθυμοῦντες νά καταστοῦμε ὅπως ἐκεῖνοι μέτοχοι τῆς οὐρανίου μακαριότητος, ὀφείλουμε νά τηροῦμε πιστῶς τόν Βασιλικόν Νόμον τῆς ἀγάπης. Δέν ἀρκεῖ μόνον ἡ πίστις. «Ἡ πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστιν». Ἐάν πιστεύουμε εἰλικρινῶς, ὀφείλουμε νά προσβλέπουμε πρός τάς ἀνάγκας τοῦ πλησίον, καί νά τόν συμπαριστάμεθα κατά τό μέτρον τῶν δυνατοτήτων μας, ἰδιαιτέρως ἐδῶ εἰς τήν μεγαλούπολιν τοῦ κλεινοῦ ἄστεως, ἰδιαιτέρως τώρα κατά τήν περίοδον τοῦ χειμῶνος καί τῆς προετοιμασίας διά τήν μεγάλην Δεσποτικήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Καί ὁ δωρεοδότης Θεός θά μᾶς ἀνταμείψῃ πλουσίως.

Ταῦτα ἀπευθύνοντες πρός ὑμᾶς πατρικῶς, ἐκφράζομεν τήν βαθεῖαν χαράν μας διότι εὑρισκόμεθα, μέ τήν τιμίαν συνοδείαν μας, διά μίαν ἀκόμη φοράν εἰς τόν περίλαμπρον Ἱερόν αὐτόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τόν ὁποῖον ἡ ἀγάπη τοῦ Μακαριω-τάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου φιλαδέλφως παρεχώρησεν εἰς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, προκειμένου αὕτη νά ἀποκτήσῃ ἱερόν θυσιαστήριον εἰς τήν Πρωτεύουσαν τῆς Ἑλλάδος, διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ συγχρόνου Ἑλληνικοῦ κράτους, καί δή ἀπό τῆς παραχωρήσεως ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου αὐτοκεφάλου καθεστῶτος εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Μακαρίζομεν καί εὐγνωμονοῦμεν τόν λίαν ἡμῖν ἀγαπητόν Ἀδελφόν καί Συλλειτουργόν κύριον Ἱερώνυμον, τό ὄνομα τοῦ ὁποίου, διά τῆς ἐξαιρέτου αὐτῆς χειρονομίας καί ἱστορικῆς πρωτοβουλίας του, ἐνεγράφη ἤδη χρυσοῖς γράμμασιν εἰς τάς δέλτους τῆς ἱστορίας τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Προσβλέπομεν δέ εἰς τόν ἀπό κοινοῦ ἑορτασμόν μέ τόν Μακαριώτατον, κατά τόν προσεχῆ Μάϊον, τῆς ἐπετείου τῶν ἑκατόν πεντήκοντα ἐτῶν ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, τόν ὁποῖον ἡ θεία χάρις προώρισε νά ἀναδειχθῇ εἰς ὁρατόν σύμβολον ἑνότητος μεταξύ τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς παρουσίας μας ἐνταῦθα, ἐπιθυμοῦμεν συγχρόνως νά συγχαρῶμεν τόν Ἱερώτατον ἀδελφόν Μητροπολίτην Λαοδικείας κ. Θεοδώρητον, διά τό ἔργον του προασπίσεως καί προαγωγῆς τῶν δικαίων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τό ὁποῖον μέ ἔνθεον ζῆλον, νεανικήν δυναμικότητα καί ὑποδειγματικήν ἀφοσίωσιν ἐπιτελεῖ καί ὡς Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ καί ὡς Διευθυντής τοῦ ἐν Ἀθήναις Γραφείου Ἐκπροσωπήσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου. Ἔπαινος ἀνήκει καί εἰς τόν ἀκούραστον ἐφημέριον τοῦ Ἁγίου Νικολάου Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερον κ. Ἀντώνιον Φρᾶγκον, ὁ ὁποῖος μέ τήν προσφιλεστάτην οἰκογένειάν του, ἐργάζεται ἀόκνως καί νυχθημερόν διά τήν ἐν εὐπρεπείᾳ διατήρησιν τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου. Εὐχαριστοῦμεν ἐπίσης τούς καλούς καί ἀξίους Ἐπιτρό-πους τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί τούς λοιπούς συνεργάτας αὐτῶν διά τούς πολλούς κόπους των καθώς καί τόν εὐεργέτην καί δωρητήν τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ Ἐντιμολ. Ἄρχοντα Ὀφφικιάλιον κ. Νικόλαον Πατέραν διά τήν σημαντικήν προσφοράν του πρός αὐτόν καί πρός τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον ἐν γένει.

Ἐάν αἱ ἐν τῷ ἐξωτερικῷ ἱεραποδημίαι τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἀποτελοῦν πηγήν δυνάμεως καί ψυχικῆς ἐνισχύσεως δι᾽ ἡμᾶς, ἐσεῖς, τά ἐν τῇ φιλτάτῃ Ἑλλάδι εὐσεβῆ τέκνα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖτε καύχημα καί ὑπερηφάνειαν δι᾽ αὐτήν, διότι διακρίνεσθε διά τήν ἀφοσίωσίν σας εἰς αὐτήν καί διά τήν ἐμμονήν σας εἰς τά πάτρια καί διότι μέ τήν ἐργατικότητα καί τήν ἐντιμότητά σας προοδεύετε κοινωνικῶς καί ἀποτελεῖτε εἰς τό περιβάλλον σας παράδειγμα πρός μίμησιν. Χαίρει καί καυχάται τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον διότι εὑρίσκει πλήρη πάντοτε ἀνταπόκρισιν εἰς τάς καρδίας σας, καθώς, ὅπως ἀποδεικνύει καί σημερινή παρουσία σας ἐδῶ, δέν παραλείπετε εὐκαιρίαν διά νά ἐκδηλώσετε τήν εὐλάβειαν, τήν ἀφοσίωσιν καί τήν εὐγνωμοσύνην σας πρός τήν στοργικήν Μητέρα καί Τροφόν τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί τήν νοσταλγίαν σας δι᾽ αὐτήν καί διά τήν «βασιλεύουσαν πόλιν».

Εἰς ὅλους ἐσᾶς τούς προσελθόντας σήμερον εἰς συμπροσευχήν, εὐχόμεθα ὁλοκαρδίως πᾶσαν δόσιν ἀγαθήν καί πᾶν δώρημα τέλειον ἀπό Θεοῦ καί προτρεπόμεθα ὑμᾶς πατρικῶς νά μένετε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν ἀμώμητον Ὀρθόδοξον πίστιν μας καί νά καθοδηγῆτε εἰς αὐτήν καί τά τέκνα σας, τηροῦντες τάς ὡραίας παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀγαπῶντες τούς πάντας καί εἰρηνεύοντες μετά πάντων, ὥστε νά εἶσθε παντοῦ καί πάντοτε παράγοντες προόδου καί εἰρήνης καί νά τιμᾶτε οὕτω τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον φέρετε, καί τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας Του, ἡ ὁποία σᾶς περιβάλλει μετά περισσῆς στοργῆς καί ἀγάπης.

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν, ἀδελφοί καί τέκνα πολυφίλητα!