37 χρόνια χωρίς τον Μίμη Φωτόπουλο
Ο Μίμης Φωτόπουλος θεωρείται και όχι άδικα ως ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που έχουν περάσει από το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο της χώρας.
Γεννήθηκε στη Ζάτουνα της Γορτυνίας το 1913 και τα πρώτα χρόνια της ζωής του ήταν ιδιαίτερα δύσκολα, καθώς έχασε νωρίς τον πατέρα του στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία. Με την ενηλικίωσή του, ξενικά τις σπουδές του στην Φιλοσοφική Σχολή στην Αθήνα, ωστόσο η μεγάλη του αγάπη για το θέατρο τον οδηγεί στην απόφαση να τις εγκαταλείψει και να εισαχθεί στην Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (μετέπειτα Εθνικού).
Κατά την πορεία του στο θέατρο αρχικά και στον κινηματογράφο μετέπειτα, γνώρισε την καθολική αναγνώριση συναδέλφων και κοινού, ξεχωρίζοντας πάντα για την προσήλωση στον ρόλο του και τους αυτοσχεδιασμούς του. Η πρεμιέρα στο θέατρο ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία, στα 19 του χρόνια, μέσα από την παράσταση «Λοκαντιέρα», ενώ η πρώτη περιοδεία πραγματοποιήθηκε με το έργο του Θεμιστοκλή Νίζερ «Δράματος, Κωμωδίας, Κωμειδυλλίου και Επιθεωρήσεως». Ο σπουδαίος ηθοποιός είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με όλους τους μεγάλους της εποχής του, κερδίζοντας τις εντυπώσεις για τον ακέραιο χαρακτήρα του, το ήθος του και την αξιοπρέπεια που τον χαρακτήριζε.
Σημαντικές στιγμές για τον ίδιο ήταν η συμμετοχή του στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέκοφ , στις «Αγιόπαπιες» του Ίψεν και στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νυχτός» του Σαίξπηρ. Μάλιστα, το 1952 φτάνει στο σημείο να δημιουργήσει τον δικό του θίασο και να δείξει το ταλέντο του σε χώρες όπως η Γερμανία, η Τουρκία, η Αμερική και η Αίγυπτος. Ο Μίμης Φωτόπουλος δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος ηθοποιός, αλλά και ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης, γνωρίζοντας την καθολική αναγνώριση από όλους στο χώρο της υποκριτικής. Τελευταία παράσταση για τον ίδιο, η επιθεώρηση «Μία στο Καστρί και μία στο Πέταλο».
Από την καριέρα του Μίμη Φωτόπουλου δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι σπουδαίες στιγμές στον κινηματογράφο, μέσα από ταινίες που άφησαν εποχή. Την αρχή την έκανε με τη «Μαντάμ Σουσού» το 1948. Τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες σημείωσαν πολλές ταινίες στις οποίες έλαβε μέρος, όπως «Το Σωφεράκι» το 1953, «Η Ωραία των Αθηνών» το 1954, «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» το 1955 και ο «Πατούχας» το 1972.
Ο Μίμης Φωτόπουλος ξεχώρισε και για την αντιστασιακή του δράση την περίοδο της Κατοχής, καθώς πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στις τάξεις του ΕΑΜ. Στα Δεκεμβριανά μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο της Ελ Ντάμπα. Κατά την διάρκεια της χούντας στην Ελλάδα, η γυναίκα του είχε εξοριστεί στην Γυάρο, με τον ίδιο να μένει μόνος του με τις δύο του κόρες.
Αυτή ήταν και η περίοδος που ασχολήθηκε με την τέχνη του κολλάζ. Ειδικότερα, μια λιγότερο γνωστή πτυχή του ταλέντου του Μίμη Φωτόπουλου, ήταν το ότι έφτιαχνε πίνακες ζωγραφικής με τη χρήση «ψηφίδων» από γραμματόσημα. Οι εικαστικές του δημιουργίες περιλάμβαναν ευφάνταστα τοπία, πορτραίτα, νεκρές φύσεις και θρησκευτικά θέματα εμπνευσμένα από το Βυζάντιο και τον δυτικό Μεσαίωνα.
Ο σπουδαίος ηθοποιός έφυγε από την ζωή σαν σήμερα πριν 37 χρόνια, στις 29 Οκτωβρίου του 1986.
