Ο Πορτογάλος φιλέλληνας Αντόνιο Αλμέιντα που έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821

Βοήθησε τα μέγιστα τους Έλληνες κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, ενώ μετά την απελευθέρωση υπηρέτησε την πατρίδα μας από διάφορες στρατιωτικές θέσεις. Ο λόγος για τον Αντόνιο Αλμέιντα, αξιωματικό του Πορτογαλικού στρατού, ο οποίος αναδείχθηκε μέσα από τις πράξεις του ως ένας από τους σημαντικότερους φιλέλληνες της εποχής του.

Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στον στρατό της Πορτογαλίας αγωνίσθηκε κατά της εισβολής του Ναπολέοντα, ενώ στη συνέχεια μετέβη στην Ισπανία για να υποστηρίξει τη δυναστεία των Βουρβόνων.

Συμμετείχε στον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων

Το Σεπτέμβρη του 1825 κατέφθασε στην Ελλάδα προκειμένου ως εθελοντής στον τακτικό στρατό, να βοηθήσει τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία και ανεξαρτησία. Σπουδαία στιγμή για τον ίδιο, η διάκρισή του στη Μάχη του Μεχμέταγα στις 26 Ιουλίου του 1826, κατά τη διάρκεια της οποίας, έχοντας το βαθμό του Συνταγματάρχη του ιππικού, κατάφερε με την αξία του να κερδίσει τα εύσημα του σπουδαίου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις αρχές του 1827 πολέμησε στο πλευρό του Γεωργίου Καραϊσκάκη στην περιοχή της Αττικής, ενώ συμμετείχε και στην εκστρατεία του Φαβιέρου για την απελευθέρωση της Χίου.

Η άφιξη του Καποδίστρια και η πορεία του Αλμέιντα

Η άφιξη του Καποδίστρια είχε σαν αποτέλεσμα ο Αλμέιντα να γίνει επιθεωρητής τακτικού ιππικού, με βασικό στόχο να προχωρήσει η αναδιοργάνωση του σώματος. Στις 22 Ιανουαρίου του 1830 διορίστηκε φρούραρχος στο Ναύπλιο, με τον ίδιο μάλιστα να συλλαμβάνει έναν από τους δολοφόνους του Καποδίστρια.

Από την Ε’ Εθνοσυνέλευση ονομάστηκε επίτιμος πολίτης του Ναυπλίου και στις 2 Μαρτίου του 1832 αναβαθμίζεται σε στρατηγό, από την τότε Διοικητική Επιτροπή.

Με την άφιξη του Όθωνα, η Αντιβασιλεία τον υποβαθμίζει σε Συνταγματάρχη εξαιτίας της κοινής πορείας που είχε με τον Καποδίστρια. Το 1833 τοποθετήθηκε φρούραρχος στην Αίγινα και το 1836 στρατιωτικός διοικητής στο Μεσολόγγι. Το 1837 προβιβάστηκε σε Υποστράτηγο και δύο χρόνια αργότερα τοποθετήθηκε στρατιωτικός διοικητής στο Ναύπλιο.

Ο σπουδαίος αυτός φιλέλληνας πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1847, σε ηλικία 64 ετών, στην περιοχή Μπετάλια της Ιταλίας.