Κύπρος: Οι εκτοπισμένοι του Έξω Μετοχίου εόρτασαν την Παναγία των Παίδων στην προσφυγιά

Την Τρίτη, 30 Αυγούστου, τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, προϊσταμένου του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου, στον Iερό Ναό Αποστόλου Ανδρέου στο Συνοικισμό Στρόβολος 3. Τον Θεοφιλέστατο πλαισίωσε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Φλουρής.

Η σύναξη των εκτοπισμένων του Έξω Μετοχίου έγινε επί τη ευκαιρία της εορτής της κατάθεσης της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία εορταζόταν πανηγυρικά στο παρεκκλήσι της Παναγίας των Παίδων στο Έξω Μετόχι.

Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, ο Θεοφιλέστατος χειροθέτησε σε αναγνώστη τον κ. Ραφαήλ Παναγή, εξηγώντας στο εκκλησίασμα το ρόλο που κατέχει ο αναγνώστης στην Εκκλησία. Εν συνεχεία τελέστηκαν εορτές, λιτανεία και μνημόσυνα.

Μετά το πέρας του Εσπερινού, δόθηκε κέρασμα στους χωριανούς και οι εκτοπισμένοι πρόσφυγες είχαν την ευκαιρία να θυμηθούν στιγμές από το χωριό και οι νεότεροι να γνωριστούν με τους παλαιότερους.

Ακολουθεί η ομιλία που εκφώνησε ο κ. Στυλιανός Σωτηρίου:

Θεοφιλέστατε Επίσκοπε Μεσαορίας κ. Γρηγόριε,

Σεβαστό Ιερατείο,

Κύριε Κοινοτάρχη Έξω Μετοχίου,

Μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Αγίου Γεωργίου Έξω Μετοχίου

Αγαπητοί συγχωριανοί,

Κυρίες και Κύριοι,

Άλλος ένας χρόνος προσφυγιάς, άλλος ένας χρόνος μας βρίσκει απόψε στην Εσπερινή ακολουθία φιλοξενούμενους στον περικαλλή Ναό του Αποστόλου Ανδρέα, για να εορτάσουμε την Παναγία των Παίδων μακράν της κοινότητας μας Έξω Μετοχίου, της άλλοτε καταπράσινης κοιλάδας των Χύτρων και του κάμπου της Μεσαορίας.

Επιθυμούμε να διατηρούμε τη μνήμη και τις παραδόσεις μας οι εκτοπισμένοι κάτοικοι του Έξω Μετοχίου, όπως πανηγύριζαν πάπποι προπάπποι μας με μεγάλη ιεροπρέπεια την αποψινή καθώς και αυριανή κυριώνυμο ημέρα προς τιμή της Κυρίας Θεοτόκου, της Παναγίας των Παίδων.

Ετούτη την ιερή στιγμή βρισκόμαστε νοερά στο σκλαβωμένο μας χωριό, όπου οι παππούδες μας και μαζί όλοι εσείς που γεννηθήκατε πριν το τραγικό 1974, μαζί με τους γονείς σας προστρέχατε και όλοι εμείς μαζί σας και μαζί τους λαμβάνουμε τη χάρη της Παναγίας μας εναποθέτοντας σε αυτή τα αιτήματά μας. Μη λησμονώντας και τον Μεγάλο τροπαιοφόρο προστάτη μας τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Γεώργιο.

Το εξωκλήσι της Παναγίας των Παίδων χτίστηκε από τους κατοίκους του χωριού. Όταν έγινε η Αραβική επιδρομή στην περιοχή, η οποία κατέστρεψε και κατέκαψε την περιοχή των Χύτρων, οι κάτοικοι του οικισμού «Πέντε Ελιές» κατέφυγαν στο εκκλησάκι που υπήρχε εκεί για να γλυτώσουν. Εκεί όμως τους κυνήγησαν οι Σαρακηνοί και βρήκαν οικτρό θάνατο αφού τους έκαψαν μέσα στο εκκλησάκι.

Οι κάτοικοι του χωριού (αρχές του 20ου  αιώνα) γνώριζαν για την ύπαρξη των ερειπίων της εκκλησίας που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία. Ο κτήτορας της εκκλησίας ήταν ο Πετρής Χατζηπετρής Πανόρκος. Αυτό είχε γίνει όταν ένα παιδί του Χατζηπετρή Πανόρκου είχε αρρωστήσει και έκανε τάμα στην Παναγία. Μετά από καθοδήγηση του Ιερέα Πατρός Παπαχριστόδουλου Χατζηπιέρα το 1923 αναστηλώθηκε το εξωκλήσι.

Με το άκουσμα  αυτής της συγκινητικής  απόφασης και εκπλήρωσης του τάματος  οι κάτοικοι του χωριού ήταν έτοιμοι με ατόφια ευλάβεια να στηρίξουν και να ενισχύσουν οικονομικά για το έργο αυτό  με πολλή κόπο, μόχθο, συνεργασία και αγάπη. Με τις πρεσβείες της Παναγίας μας ολοκληρώθηκε η αναστήλωση μέσα σε 4 χρόνια.

Η πρώτη φορά που λειτουργήθηκε το ανακαινισμένο εξωκλήσι ήταν το 1946 με την συμμετοχή των χωριανών. Το καντήλι της Παναγίας ήταν πάντοτε αναμμένο όπως «αναμμένες» είναι ακόμα και οι πληγές των δικών μας ανθρώπων που υπομένουν με καρτερία εκείνη την ευλογημένη μέρα της Ελευθερίας και της επανεγκατάστασης στην πατρώα γη, για να γιορτάσουν ξανά αυτή την Λαμπρά Πανήγυρη και εμείς η νέα γενεά μαζί τους χέρι χέρι στα μονοπάτια της ενότητας και της αυθεντικής αγάπης στις πανανθρώπινες αξίες της φυλής μας.

Αγαπητοί μου, 49 χρόνια μετά οι μνήμες παραμένουν νωπές και τα βλέμματά μας είναι στραμμένα στα σκλαβωμένα μέρη της Κύπρου μας. Δυστυχώς πολλοί έφυγαν με τον πόνο και την καρτερία, αλλά να είστε σίγουροι ότι ως νέοι του τόπου τούτου προσηλωμένοι στο μέλλον έχουμε χαραγμένα μέσα μας αυτά που διδαχθήκαμε από τους παλαιότερους και ότι τίποτα και κάνεις δεν ξεχνιέται. Έχουμε χρέος σε αυτούς που έφυγαν και το μεγαλύτερο δώρο που θα ήθελαν να έχουν αυτή την στιγμή είναι η ελευθερία και ένα μνημόσυνο εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη μας σε αυτούς.

Πρέπει να έχουμε την ελπίδα, η οποία είναι δώρο του Σωτήρος Χριστού, τη δημιουργική αισιοδοξία ότι η Νήσος μας θα απελευθερωθεί και ο ήλιος της δικαιοσύνης θα ανατείλει ξανά και θα γιορτάσουμε την Παναγία μας και τον Άγιο Γεώργιο χωρίς φόβο και εμπόδια. Εφόδιά μας οι αξίες μας, η πίστη μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, η πανανθρώπινη Ελληνική μας Παιδεία και παράδοση.

Καλή Λευτεριά.