197 χρόνια από την εκδημία του Παλαιών Πατρών Γερμανού
Ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός ή Γεώργιος Κόζης όπως ήταν το όνομά του (ορισμένες πηγές τον αναφέρουν Κόζια ή Γκόζια ή Κοντζιά ή Γκοζά ή Κοτζά ή Γκοζιόπουλο), γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1771, στη Δημητσάνα της ορεινής Αρκαδίας. Ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του Ιωάννη και της Κανέλλας, το γένος Κουκουζή ή Κουκουζοπούλου, και μεγάλωσε φτωχικά, αφού οι γονείς του μπόρεσαν να του προσφέρουν με δυσκολία τα βασικά.
Παρά την οικονομική δυσπραγία, φοίτησε στη φημισμένη Σχολή της Δημητσάνας, στο Άργος και ύστερα στη Σχολή της Σμύρνης, επιδεικνύοντας από νωρίς ιδιαίτερο ζήλο και ξεχωριστές ικανότητες. Γι’ αυτό το λόγο, ο Μητροπολίτης Άργους και Ναυπλίου Ιάκωβος τον όρισε γραμματέα του και αργότερα τον χειροτόνησε διάκονο με το όνομα Γερμανός. Από εκεί, λίγα χρόνια αργότερα, έφυγε για τη Σμύρνη, όπου έγινε διάκονος του μετέπειτα Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’.
Η επιστροφή στην Ελλάδα και η Επανάσταση
Από το 1797 που μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη μέχρι και το 1806 που επέστρεψε στην Ελλάδα και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών, δε σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τη σχολή που φοίτησε στη Δημητσάνα, αλλά και γενικότερα για την παιδεία και την πατρίδα του.
Η ανάμειξή του στην προετοιμασία του Αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία ξεκίνησε το 1818, όταν μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Κατόπιν, αφοσιωμένος στο σκοπό της Παλιγγενεσίας του Γένους, μύησε ο ίδιος αρκετούς Μητροπολίτες, κληρικούς και οπλαρχηγούς.
Η ιστορική στιγμή στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας
Σε αντίθεση με τον Παπαφλέσσα, που επιθυμούσε η Επανάσταση να ξεκινήσει άμεσα, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός θεωρούσε ότι χρειαζόταν να καθυστερήσουν, άποψη που εξέφρασε ανοιχτά στη συνέλευση της Βοστίτσας (26-30 Ιανουαρίου 1821). Παρά ταύτα, και σύμφωνα με σχετικές αναφορές από διασωθέντα απομνημονεύματα και εξιστορήσεις, ήταν εκείνος που ύψωσε τη σημαία του αγώνα και κήρυξε την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας.
Από τότε, η δράση του ήταν ασταμάτητη τόσο στην Ελλάδα αλλά και τις γείτονες χώρες. Είχε ενεργό ρόλο στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και αμέσως μετά έφυγε για την Ιταλία, ζητώντας οικονομική βοήθεια. Η αποτυχία ωστόσο να συναντήσει τον Πάπα, μέχρι και τον Ιούνιο του 1824, τον οδήγησε να επιστρέψει στην Ελλάδα και να στρέψει το βλέμμα του αλλού. Συγκεκριμένα, το 1826 διήυθυνε τις εργασίες της Γ’ Εθνοσυνέλευσης ως Πρόεδρος, χωρίς ωστόσο να ολοκληρωθούν όπως ήταν προγραμματισμένες, αφού μεσολάβησε η «πτώση» του Μεσολογγίου.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός εκοιμήθη στις 30 Μαΐου 1826, στο Ναύπλιο, ταλαιπωρημένος από μια λοιμώδη ασθένεια.
