Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας
«Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πως, από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα. Κι αυτό δε σταμάτησε ποτέ, είτε σκεφτούμε την Κλυταιμνήστρα που μιλά στον Αγαμέμνονα, είτε την Καινή Διαθήκη, είτε τους ύμνους του Ρωμανού είτε και τον Διγενή Ακρίτα, είτε το Κρητικό Θέατρο και τον Ερωτόκριτο, είτε το δημοτικό τραγούδι».
Σήμερα που, μαζί με τη μνήμη του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, τιμούμε και το μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας, ας ακολουθήσουμε την προτροπή ενός άλλου σπουδαίου ποιητή που γέννησε η πατρίδα μας. Ο Γεώργιος Σεφέρης μάς καλεί να στρέψουμε την προσοχή μας σε ένα «θαυμάσιο πράγμα», το οποίο δεν ανάγεται στο μακρινό παρελθόν που χάνεται στη «νύχτα των περασμένων», αλλ’ αποτελεί «το μεδούλι των κοκάλων» μας. Τόσο συμπυκνωμένα και εύστοχα, σκιαγραφεί την υπόσταση αυτού που ουσιαστικά συνιστά πρωτεύον στοιχείο της ταυτότητάς μας: της Ελληνικής Γλώσσας μας!
Εξάλλου, η Ελληνική Γλώσσα έχει υμνηθεί από πολυάριθμους διανοητές και προσωπικότητες του πνεύματος ανά την οικουμένη, επειδή στο διάβα των αιώνων έχει αποτελέσει – όσο κανένας άλλος κώδικας επικοινωνίας και συνεννόησης – όχημα έκφρασης του ανθρώπινου πνεύματος και κινητήριος δύναμη για την προαγωγή των επιστημών. Διαδραμάτισε ουσιαστικά θεμελιώδη ρόλο στην εδραίωση του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πολιτισμού, και για τον λόγο αυτό έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως οικουμενική γλώσσα.
Οι Έλληνες της πέμπτης ηπείρου, ευλογημένοι να ζούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπου καθημερινά ηχούν στα αυτιά μας λέξεις που έλκουν την καταγωγή τους από τη γλώσσα των προγόνων μας, έχουμε παραπάνω λόγους να γιορτάζουμε τη σημερινή ημέρα με υπερηφάνεια. Και είναι αυτή η υπερηφάνεια που μάς ενισχύει καθώς σηκώνουμε στους ώμους μας το μεγάλο φορτίο της ευθύνης για τη διαφύλαξη και ανάδειξη του πολύτιμου θησαυρού που έχουμε κληρονομήσει. Είναι αυτή η υπερηφάνεια που μάς επιτρέπει, σε πείσμα των αντικειμενικών δυσχερειών και της μεγάλης απόστασης που μας χωρίζει από τη φιλτάτη πατρίδας μας, να κρατούμε ζωντανή στους Αντίποδες την Ελληνική μας γλώσσα και να την καλλιεργούμε συστηματικά, ώστε να αποτελεί κτήμα και των νεότερων γενιών της Ομογένειάς μας.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή μας δε θα πάψει να διατηρεί στην αιχμή της αποστολής και του έργου της τη λειτουργία εκπαιδευτικών δομών, οι οποίες, ως σύγχρονοι «κιβωτοί», πρωτοστατούν στη διάσωση της γλώσσας, αλλά και των παραδόσεων και όλων των τιμαλφών της πίστεως και του γένους μας. Κι αυτός ο ευλογημένος σκοπός δε θα μπορούσε να ευοδωθεί χωρίς τη θυσιαστική διακονία των ανθρώπων μας – στελεχών και εθελοντών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των ενοριών-κοινοτήτων. Με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας, τους ευχαριστώ από καρδιάς και εύχομαι ο Θεός να ευλογεί πάντα τα έργα τους.
