Ζαχαρίας Παπαντωνίου: Ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των νεοελληνικών γραμμάτων
Σαν σήμερα, στη 1 Φεβρουάριου του 1940, έφυγε από τη ζωή ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των νεοελληνικών γραμμάτων, ο οποίος ξεχώρισε για το πλούσιο λογοτεχνικό του έργο και για την πολυσχιδή προσωπικότητά του. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι χαρακτηρίστηκε από ανθρώπους του «πνεύματος» ως ο «Πρίγκιπας του νεοελληνικού λόγου».
Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1877 στο Καρπενήσι, όπου και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Στην Αθήνα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Γυμνάσιο και στη συνέχεια φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς ωστόσο να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Η «στροφή» του στη δημοσιογραφία και η πρώτη του αρθρογραφία
Από τα χρόνια του στο Πανεπιστήμιο στράφηκε στη δημοσιογραφία, αρθρογραφώντας για πρώτη φορά στην εφημερίδα «Ακρόπολις».
Το 1898 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Πολεμικά Τραγούδια», ενώ συνεργάστηκε με δεκάδες περιοδικά και εφημερίδες, όπως με την «Εφημερίδα των Συζητήσεων», με το «Χρόνο» και την «Σκριπ».
Το 1904 γίνεται μέλος της εταιρείας «Ελληνική Γλώσσα», η οποία είχε επωμιστεί την ευθύνη της υπεράσπισης της δημοτικής γλώσσας.
Για μία τριετία, από το 1908 έως το 1911, βρέθηκε στο Παρίσι ως απεσταλμένος της εφημερίδας «Εμπρός», στέλνοντας τα περίφημα «Παρισινά Γράμματα». Σταδιακά εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία, συνεχίζοντας ωστόσο τη δημοσίευση άρθρων, διηγημάτων και ποιημάτων.
Η πολιτική του διαδρομή και το μυθιστόρημα σταθμός «Ψηλά Βουνά»
Από το 1912 έως και το 1916 διετέλεσε Νομάρχης στη Ζάκυνθο, στις Κυκλάδες, στη Μεσσηνία και στη Λακωνία, ενώ παράλληλα είχε ενταχθεί στο Βενιζελικό στρατόπεδο. Πρωτοστάτησε στις προσπάθειες οργάνωσης εργατικού σωματείου στη Σύρο και του πρώτου συνεδρίου για τα πενήντα χρόνια από την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα.
Το 1918 προχωρά στη συγγραφή του βιβλίου «Τα Ψηλά Βουνά», μέσω του οποίου εισήχθη στην εκπαίδευση η δημοτική. Μπορεί το 1920 να αποσύρθηκε, όπως και όλα τα αναγνωστικά της μεταρρύθμισης του Βενιζέλου, ωστόσο θεωρείται μέχρι και τις μέρες μας ένα από τα σπουδαιότερα παιδικά βιβλία στην ελληνική γλώσσα.
Το 1918 αναλαμβάνει πρόεδρος της Εθνικής Πινακοθήκης, φροντίζοντας για τον εμπλουτισμό των συλλογών της.
Η «διαδρομή» του στην ποίηση και η καθολική αναγνώριση του έργου του
Αξίζει κάποιος να σταθεί στο ταλέντο του Ζαχαρία Παπαντωνίου στην ποίηση και στις συλλογές όπως τα «Χελιδόνια» , τα «Πολεμικά Τραγούδια», οι «Πεζοί Ρυθμοί», τα «Νεοελληνικά Αναγνώσματα» κ.ά. Επίσης, ξεχωρίζουν η ποιητική συλλογή «Τα Θεία Δώρα», το ιστορικό δοκίμιο «Ο Όθων» και οι συλλογές διηγημάτων «Βυζαντινός Όρθρος», «Η Θυσία» και «Διηγήματα».
Το 1923 τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Σπουδαία στιγμή για τον ίδιο ήταν η αναγόρευσή του σε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της λογοτεχνίας.
