Κρήτη: Χριστός ετέχθη στο σπήλαιο της Μαραθοκεφάλας Κισάμου
Ξεπέρασαν, σύμφωνα με τους αρμοδίους, τις δύο χιλιάδες οι προσκυνητές απ’ όλη την Κρήτη που κατέφθασαν στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννου του Ερημίτου, στην Μαραθοκεφάλα Κισάμου, για να συμμετέχουν στην Νυκτερινή Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, η οποία τελέστηκε εντός του σπηλαίου, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου. Τα πλήθη των προσκυνητών, οργανωμένα με λεωφορεία και ιδιωτικά αυτοκίνητα, πλημμύρισαν το σπήλαιο και ζέσταναν, με τις προσευχές τους, την μεγάλη και ιερή αυτή νύχτα των Χριστουγέννων. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα του σπηλαίου, το οποίο είναι κατάλληλα διαμορφωμένο και φροντισμένο, συμβάλλει στο να μεταφερθεί, νοητά, ο προσκυνητής στο ιερό σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Αμφιλόχιος, με λόγους θερμούς και εόρτιους, καλωσόρισε τα πλήθη των προσκυνητών, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Χριστούγεννα, ημέρα και εορτή χαράς και ευφροσύνης, ελπίδας και φωτός, μα κυρίως ημέρα και εορτή αγάπης. Μιας αγάπης που υπερβαίνει τη λογική του ανθρώπου, που διαλύει τα σύννεφα της μοναξιάς, που φωτίζει τα σκοτάδια της ύπαρξης, που ελευθερώνει τον άνθρωπο· μιας αγάπης που νικά τον θάνατο και σώζει τον κόσμο. Καθώς, τι άλλο είναι η Ενανθρώπηση του Χριστού από το μέγα θαύμα και μυστήριο της Σαρκωμένης αγάπης; Εξήλθε, εξέρχεται από τον εαυτό Του ο Χριστός, βγαίνει από τον εαυτό Του, σε μια κίνηση αγάπης, για να συναντήσει τον άνθρωπο.
Το ερώτημα που τίθεται, αδελφοί μου, είναι αν και πόσο βιώνω στη ζωή μου τα Χριστούγεννα ως μία διαρκή παρουσία του Χριστού, ως μία εμπειρία, ένα γεγονός εσχατολογικής προοπτικής. Πόσο, δηλαδή, αφήνω τον Θεό να εισέλθει στη ζωή και την ιστορία μου και πόσο νιώθω την ανάγκη της δικής μου πορείας – κίνησης, της εξόδου από τον εαυτό μου, για να συναντηθώ μαζί Του; Ή μήπως η αγωνιώδης μέριμνα του βίου, η ρουτίνα της καθημερινότητας, τα πάθη και οι αδυναμίες μας, ο σκεπτικισμός και ο ορθολογισμός μας, η υπερηφάνεια και η αυτάρκεια, που νομίζει ότι όλα τα εξηγεί και τα κατορθώνει, μήπως όλα αυτά, ως και άλλα πολλά, ορθώνουν εμπόδια στην ψυχή και τείχος υψηλό, που δεν αφήνει, δεν επιτρέπει την πορεία μας προς το σπήλαιο της Βηθλεέμ και την συνάντησή μας με το «Παιδίον νέον»; Με τον Σαρκωθέντα Χριστό. Λέγεται και είναι αλήθεια, πως η πιο άγονη έρημος είναι η καρδιά του κλεισμένου στον εαυτό του ανθρώπου, ο οποίος, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, δεν υπάρχει ως άνθρωπος: «Ἐάν εἰδῶ πᾶσαν τήν γνῶσιν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί» (Α΄ Κορ. 13, 2-3)».
Ο Σεβασμιώτατος κατέληξε ευχόμενος: «Ευφρόσυνα, ευλογημένα Χριστούγεννα. Γεμάτα φως, χαρά, ειρήνη, δύναμη, αγάπη, γεμάτα Χριστό και ευλογία».
Ο ακούραστος Εφημέριος της Ενορίας Σπηλιάς-Μαραθοκεφάλας, π. Ιωάννης Στυλιανουδάκης, και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, τους οποίους ιδιαίτερα μνημόνευσε και ευχαρίστησε ο Σεβασμιώτατος κ. Αμφιλόχιος, φρόντισαν όπως προσφερθούν σε όλους τους προσκυνητές τα καθιερωμένα Χριστόψωμα.
Περισσότερες φωτογραφίες:
