Αιμίλιος Βεάκης: Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σπουδαίος ηθοποιός του νεοελληνικού θεάτρου

Ο Αιμίλιος Βεάκης είναι κατά πολλούς ο κορυφαίος ηθοποιός που ανέδειξε το νεοελληνικό θέατρο, με μία μακρά πορεία στο χώρο των τεχνών και του πολιτισμού της Ελλάδος.

Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 13 Δεκεμβρίου του 1884, στον Πειραιά, και ήταν εγγονός του συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη. Στις αρχές του 20ου αιώνα εισήχθη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη συνέχεια στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Οι επιτυχημένες περιοδείες του σ’ όλη την Ελλάδα

Κατά τα πρώτα χρόνια της πορείας του στο θέατρο, υπήρξε μέλος γνωστών θιάσων και περιόδευσε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η αρχή έγινε δίπλα στην Ευαγγελία Νίκα, το 1901, και σε μία κωμωδία στον Βόλο. Οι περιοδείες συνεχίστηκαν και κατά τις δεκαετίες του 1910 και 1920, με μία μικρή διακοπή λόγω της συμμετοχής του στους Βαλκανικούς πολέμους. Μάλιστα, το 1914 προχώρησε στην έκδοση του αφηγήματος «Πολεμικαί Εντυπώσεις», με επίκεντρο τη συμμετοχή του στον πόλεμο. Για μία τετραετία συνεργάστηκε με σημαντικούς θιάσους της εποχής, όπως του Τηλέμαχου Λεπενιώτη, της Μαρίκας Κοτοπούλη κ.ά.

Το 1919 μέσα από την ιστορική παράσταση του «Οιδίποδα Τυράννου», καθιερώθηκε ως ο πρώτος τραγωδός της εποχής του. Ακολούθησαν σπουδαίες συνεργασίες και το 1931 δημιούργησε θίασο με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή.

Ιδρυτικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου και η συμμετοχή του στην Αντίσταση

Ο σπουδαίος Αιμίλιος Βεάκης υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του Εθνικού Θεάτρου κατά την ίδρυσή του και για μία δεκαετία, από το 1932 μέχρι και το 1942, ήταν βασικό του στέλεχος. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η αντιστασιακή του δράση υπήρξε έντονη, ενώ οι δυσκολίες της εποχής δεν στάθηκαν εμπόδιο στο να παίζει μαζί με άλλους ηθοποιούς σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.

Η επιστροφή στο θέατρο και οι εμφανίσεις του στη «μεγάλη οθόνη»

Το 1949 επανήλθε στο θέατρο με από τον νεανικό θίασο «Ρεαλιστικό Θέατρο». Έπαιξε στα έργα «Χρυσάφι» του Ο’ Νηλ, «Σχολείο συζύγων» του Μολιέρου και «Το νυφιάτικο τραγούδι» του πρωτοεμφανιζόμενου Νότη Περγιάλη. Το 1951 επανήλθε στο Εθνικό Θέατρο. Στη μεγάλη οθόνη δεν πραγματοποίησε πολλές εμφανίσεις. Χαρακτηριστικοί είναι οι ρόλοι τους στις ταινίες «Αστέρω» το 1929 και «Η φωνή της καρδιάς» το 1943.
Η σπουδαία αυτή προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου «έφυγε» στις 29 Ιουνίου 1951, στην Αθήνα, σε ηλικία 66 ετών.