Οι Φαρασιώτες του Πλατέος Ημαθίας τίμησαν τον Όσιο Παΐσιο
Ανήμερα της εορτής του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό που είναι αφιερωμένος στον Όσιο Παϊσιο και στον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, στο Πλατύ Ημαθία, ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε σήμερα έναν από τους νεωτέρους αλλά και πιο λαοφιλείς οσίους της Εκκλησίας μας. Εορτάζουμε τον όσιο Παΐσιο, στον οποίο από ετών έχουμε αφιερώσει τον περικαλλή αυτόν ναό, κτισμένο μάλιστα και με πέτρες που μεταφέραμε από την πατρίδα του, τα Φάρασα, την πατρίδα πολλών από σάς.
Και αν όλοι οι πιστοί είμεθα, κατά τον πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο, «συμπολίται των αγίων», αυτό ισχύει και για σας, που έχετε μάλιστα την ιδιαίτερη τιμή και ευλογία να κατάγεστε πολλοί από σας από τον τόπο εκείνο, ο οποίος έδωσε δύο μεγάλους αγίους στην Εκκλησία μας, τον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη και τον άγιο Παΐσιο, να κατάγεστε από τα Φάρασα.
Όμως η τιμή αυτή, να είμεθα δηλαδή συμπολίτες των αγίων, έχει νόημα μόνο εάν προσπαθούμε να ομοιάσουμε και εμείς τους αγίους που τιμούμε, εάν προσπαθούμε να ομοιάσουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση στον όσιο Παϊσιο, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα.
Βεβαίως, ο όσιος είχε πολλά και ποικίλα χαρίσματα, με τα οποία τον είχε πλουτίσει ο Θεός, χάρη στην αγάπη και την απόλυτη αφοσίωσή του σε Εκείνον, χαρίσματα, όπως να γνωρίζει τους ανθρώπους και τις σκέψεις τους, χωρίς να τους έχει δει ποτέ στη ζωή του και να προλέγει τι θα συμβεί σε αυτούς στο μέλλον, αλλά και να θεραπεύει ασθενείς και να καθοδηγεί ψυχές στη σωτηρία.
Και όλα αυτά τα οποία είχε όχι για τον εαυτό του, όχι για να προβάλλεται και να τιμάται από τους ανθρώπους, αλλά για να τους βοηθά και να τους διακονεί, δεν είναι χαρίσματα που ο Θεός δίδει σε κάθε άνθρωπο, γιατί προϋποθέτουν την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος, την οποία διέθετε ο εορταζόμενος όσιος.
Όμως ο Θεός δίδει και σε μας χαρίσματα, τα οποία, όπως ακούσαμε στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, είναι καρποί του αγίου Πνεύματος. «Ο καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία … πίστις, πραότης, εγκράτεια», λέγει ο απόστολος, και τα προσφέρει το άγιο Πνεύμα σε όσους ζούν «εν Πνεύματι».
Τι σημαίνει όμως αυτό; Σημαίνει ότι, εφόσον είμεθα μέλη της Εκκλησίας, στην οποία το άγιο Πνεύμα είναι διαρκώς παρόν, εφόσον μετέχουμε στα ιερά μυστήριά της, διά των οποίων μεταδίδεται η χάρη του Παναγίου Πνεύματος, εφόσον αγωνιζόμεθα να ζούμε την εν Χριστώ ζωή, να ζούμε δηλαδή σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, τότε ο σπόρος του λόγου του Θεού, που πέφτει στην ψυχή μας, βλαστάνει και αυξάνεται και δίδει καρπούς. Δίδει καρπούς καλών έργων και αρετών, καρπούς αγάπης, χαράς, ειρήνης, μακροθυμίας, χρηστοτητος, πίστεως, πραότητος, εγκρατείας.
Έτσι, εάν προσπαθούμε και εμείς να ζούμε ως συνειδητά μέλη της Εκκλησίας μας, εάν αγωνιζόμεθα και μετέχουμε στα ιερά μυστήρια, εάν παρακαλούμε τον Θεό να μας δώσει τη χάρη του, τότε θα μπορούμε να δούμε και εμείς τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος στην ψυχή μας.
Και εάν διακρίνουμε κάποια χαρίσματα, εάν βλέπουμε κάποιες αρετές, δεν θα πρέπει να νομίζουμε ότι είναι αποτέλεσμα των δικών μας προσπαθειών, δεν θα πρέπει να πιστεύουμε ότι είναι δικό μας κατόρθωμα, αλλά θα πρέπει να αποδίδουμε ό,τι έχουμε στον Θεό και στη χάρη του, γιατί ό,τι έχουμε είναι όντως δική του δωρεά, για την οποία αφενός έχουμε χρέος να τον ευχαριστούμε και αφετέρου έχουμε χρέος να την αξιοποιούμε προς ωφέλεια των αδελφών μας, όπως ακριβώς έκανε και ο εορταζόμενος όσιος Παΐσιος.
Όπως είναι άλλωστε γνωστό, ο όσιος Παΐσιος, παρά τις ασθένειες που είχε και παρά τον κόπο της αυστηρής ασκήσεώς του, δεχόταν πάντοτε με πολλή αγάπη όσους τον επεσκέπτοντο, και συζητούσε μαζί τους τα προβλήματα και τα θέματα που τους απασχολούσαν, και πολλές φορές μάλιστα θεράπευε και τις ασθένειές τους τόσο τις σωματικές όσο και τις ψυχικές.
Τιμώντας, λοιπόν, και εμείς τον μεγάλο αυτόν όσιο της Εκκλησίας μας, τον σύγχρονο όσιο, τον δικό μας όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, τον Φαρασθώτη, ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τη ζωή του. Ας προσπαθούμε να ζούμε και εμείς «εν Πνεύματι», για να έχουμε τη χάρη του. Και ας αξιοποιούμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός με ταπεινοφροσύνη και με συναίσθηση ότι δεν είναι δικά μας, αλλά είναι χαρίσματα του αγίου Πνεύματος, ώστε να μην τα σπαταλούμε χωρίς λόγο ή τα αφήνουμε να ανεκμετάλλευτα, διότι ο Θεός θα μας ζητήσει λόγο για αυτά εν ημέρα κρίσεως.
Ας ζητούμε, λοιπόν, τη χάρη του Θεού και ας καταβάλλουμε την απαιτούμενη προσπάθεια, για να τα αυξάνουμε, ώστε να αξιωθούμε να απολαύσουμε τον μισθό των εκλεκτών δούλων του Θεού, διά πρεσβειών και του οσίου Παΐσιο».
