37 χρόνια χωρίς τον Λάμπρο Κωνσταντάρα
Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, άφησε τη δική του σφραγίδα στον ελληνικό κινηματογράφο και στο θέατρο, έχοντας τη μοναδική ικανότητα να ανταποκρίνεται τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους.
Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913 στην Αθήνα, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, και η αρχική του επαγγελματική ενασχόληση δεν προμήνυε σε καμία περίπτωση το μέλλον του. Αρχικά υπηρέτησε για δύο χρόνια στην Σχολή Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού στην Κέρκυρα και, μετά από ένα σύντομο πέρασμά από το ποδόσφαιρο, βρέθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου, εργασία την οποία έκανε ο πατέρας του.
Η πρώτη του επαφή με την υποκριτική ήρθε κατά την διάρκεια ενός ρόλου-κομπάρσου σε μία παράσταση που είχε την υπογραφή του μεγάλου Λουί Ζουβέ. Αυτός ο ρόλος ήταν και η αφορμή να πάρει την μεγάλη απόφαση και να ασχοληθεί με το θέατρο δίπλα στον Ζουβέ, κάνοντας μάλιστα και την πρώτη του εμφάνιση στο σανίδι με το «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου.
Μετά το τέλος της συγκεκριμένης παράστασης, έρχεται η μεγάλη στιγμή για εκείνον να επιστρέψει στην Ελλάδα, παίρνοντας ρόλους στα «Παράσημα της γριούλας», στο «Στραβόξυλο», στον «Μισάνθρωπο» και στον «Παίχτη».
Στην προσωπική του ζωή, το 1945 παντρεύεται την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και μαζί αποκτούν έναν γιο, τον Δημήτρη Κωνσταντάρα, ενώ το 1958 φτάνει στο σημείο να συγκροτήσει τον δικό του θίασο και να ανεβάσει το έργο «Ο ανακριτής έρχεται».
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού θεάτρου και συγκεκριμένα με την Τζένη Καρέζη, την Μάρω Κοντού, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Έλλη Λαμπέτη, τον Νίκο Ρίζο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο κ.ά.
Στον κινηματογράφο πήρε μέρος σε ρόλους πρωταγωνιστή σε 90 ταινίες. Κάποιες χαρακτηριστικές, που έχουν μείνει στην ιστορία, είναι: «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Η Λίζα και η άλλη», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι», «Ο τρελλός τάχει 400», «Καπετάν φάντης μπαστούνι», κ.ά.
Μεγάλη στιγμή για τον ίδιο ήταν η βράβευσή του, το 1969, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με το βραβείο ερμηνείας για την ταινία «Ο Μπλοφατζής». Τελευταία ταινία του ήταν «Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ».
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν κατά γενική ομολογία ένας σπουδαίος ηθοποιός και αυτό επιβεβαιώνεται μέσα από την πληθώρα ρόλων και χαρακτήρων που ερμήνευσε. Από την μία τον γνωρίσαμε σε δραματικούς ρόλους και από την άλλη σε κωμικούς. Με την ίδια πάντα μεγάλη επιτυχία.
Στην προσωπική του ζωή να αναφέρουμε ότι το 1971 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά -είχε προηγηθεί ο χωρισμός του με την πρώτη του σύζυγο- ανεβαίνοντας τα σκαλιά της εκκλησίας με την Φιλιώ Κεκάτου.
Ο μεγάλος ηθοποιός απεβίωσε στις 28 Ιουνίου του 1985, αντιμετωπίζοντας κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του σοβαρά προβλήματα υγείας.
