Ο παλαιότερος εν ενεργεία νερόμυλος στην Ελλάδα βρίσκεται στην Αλμωπία
Τι κι αν η τεχνολογία «έλυσε» τα χέρια στους παραγωγούς; Τι κι αν οι εργασίες έχουν γίνει πλέον πιο εύκολες; Υπάρχουν ακόμα εκείνοι, οι ρομαντικοί, οι παραδοσιακοί, που προτιμούν το παλιό από το νέο, κρατώντας για χρόνια ψηλά τη σημαία του «αυθεντικού».
Κάπως έτσι, και ο Γιώργος Ερυθρόπουλος, ο οποίος κάθε μέρα εδώ και 35 χρόνια εργάζεται στον νερόμυλο της οικογένειάς του, στο Νεοχώρι Αλμωπίας, όπως έκανε ο πατέρας του και ο παππούς του.
Ο Γιώργος, στα 51 του χρόνια, όντας τρίτης γενιάς μυλωνάς, εξηγεί σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Δημόσια Τηλεόραση τη σημαντικότητα του επαγγέλματος αλλά και της διατήρησης των παραδόσεων.
«Όταν μετά τον πατέρα μου ανέλαβα εγώ τον νερόμυλο, ήθελα να τον εξελίξω, να ασχοληθώ περισσότερο με τα παραδοσιακά προϊόντα του τόπου μας και όχι τόσο με την τροφή για τα ζώα, “γιαρμά” όπως την ονομάζουν οι παλιοί, που έδιναν στα άλογα και στα γαϊδουράκια που είχε παλιά κάθε σπίτι και, όπως είναι λογικό, ήταν η κύρια ασχολία του παππού και του πατέρα μου».
Παρασκευάζονται πλιγούρι, αλεύρι και μπαχοβίτικες πιπεριές
Τα παλιά χρόνια, το ψωμί ήταν το βασικό αγαθό. Πλέον όμως, ο Γιώργος, έχοντας πάει την επιχείρηση ένα βήμα πιο πέρα, παρασκευάζει στον παραδοσιακό νερόμυλο της οικογένειάς του πλιγούρι, κορκότο, αλεύρι από ζέα, ολικής, σικάλεως και από βρώμη, αλλά και πάπρικα από τις μπαχοβίτικες πιπεριές που καλλιεργούνται στην Αλμωπία.
«Η μία μου κόρη σπουδάζει νοσηλευτική και η μικρή μου, που είναι 16 ετών, με βοηθάει πάρα πολύ και ήδη δηλώνει μυλωνού», αναφέρει με καμάρι ο 51χρονος μυλωνάς.
Σημαντικό βέβαια, και ίσως από τα βασικότερα για να μπορέσει κανείς να ασχοληθεί με το επάγγελμα, είναι η κατάσταση στην οποία θα διατηρεί τον νερόμυλο. Στην περίπτωση του Νεοχωρίου Αλμωπίας, έχει επισκευαστεί η σκεπή και ο νερόμυλος είναι επενδυμένος με πέτρα.
«Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές που έχω ζήσει, ήταν πριν από μερικά χρόνια, όταν επισκέφθηκαν το χωριό πολίτες από την Τουρκιά και έψαχναν να βρουν παλιά σπίτια και τον παραδοσιακό νερόμυλο, για τον οποίο τους είχαν μιλήσει οι παππούδες τους, που ζούσαν στο χωριό μας το οποίο ονομαζόταν Λεβόρ, πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923. Όταν έφτασαν στον νερόμυλο, εγώ εργαζόμουν και άρχισαν να βγάζουν φωτογραφίες, να με φωνάζουν αδελφέ και να ρωτάνε για τον νερόμυλο της οικογένειάς μου, που όπως φαίνεται μιλούσαν γι’ αυτόν οι παππούδες τους και είναι πάνω από 100 ετών», εξηγεί συγκινημένος ο Γιώργος Ερυθρόπουλος.
Ο νερόμυλος είναι «ανοιχτός για το κοινό», αφού αποτελεί το αξιοθέατο της περιοχής, με σχολεία από τη Θεσσαλονίκη, το Κιλκίς, το Πολύκαστρο να μεταβαίνουν στο χωριό για να δουν από κοντά οι μαθητές την τέχνη του μυλωνά και να εκπαιδευτούν από τους καλύτερους.
