Ιστορικό Φρούριο Μεθώνης: Ένα από τα εμβληματικότερα στην Ελλάδα

Το φρούριο της Μεθώνης ή Μοθώνης, όπως ήταν γνωστό κατά τους ιστορικούς χρόνους, βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου. Αυτή η καστροπολιτεία, στην ενετοκρατία αποτέλεσε σταθμό για τους εμπόρους, για όσους επιθυμούσαν να επισκεφθούν τους Αγίους Τόπους, αλλά και για τους ταξιδιώτες της Μεσογείου.

Όμως, η ιστορία της περιοχής ξεκινά από τους προϊστορικούς χρόνους, όταν κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Ο Παυσανίας και ο Στράβωνας ταυτίζουν την καστροπολιτεία της Μεθώνης με την «αμπελόεσσα Πήδασο», μία από τις επτά πόλεις που πρόσφερε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα, επιχειρώντας να τον πείσει να επιστρέψει στη μάχη κατά την πολιορκία της Tροίας, σύμφωνα τον Όμηρο.

«Τοποθεσία-κλειδί» για τις εμπορικές συναλλαγές

Στα βυζαντινά χρόνια, η Μεθώνη λειτούργησε ως «τοποθεσία – κλειδί» για τις εμπορικές συναλλαγές, αφού αποτέλεσε ένα σπουδαίο εμπορικό λιμάνι και σταθμό ανεφοδιασμού των πολεμικών πλοίων.

Τη βυζαντινή παρουσία (395-1204) ακολούθησε η πρώτη Ενετοκρατία (1206 – 1500), η πρώτη Τουρκοκρατία (1500-1686), η δεύτερη Ενετοκρατία (1686-1715), η δεύτερη Τουρκοκρατία (1715-1828). Όλες αυτές τις ιστορικά σημαντικές περιόδους, οι οχυρώσεις συμπληρώνονταν και τελειοποιούνταν. Το φρούριο τελικά απελευθερώθηκε από τους Γάλλους το 1828. Συγκεκριμένα, ο Γάλλος στρατηγός Νικολά Ζοζέφ Μεζόν και το εκστρατευτικό του σώμα, κατάφεραν να ελευθερώσουν την καστροπολιτεία της Μεθώνης.

Νότια από την καστροπολιτεία θα δει κανείς το Μπούρτζι, έναν οκταγωνικό πύργο ισοδομικής τοιχοποιίας και μια πέτρινη γέφυρα που το συνδέει με το φρούριο της Μεθώνης. Το Μπούρτζι χτίστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα και επί δεύτερης Ενετοκρατίας πήρε τη μορφή με την οποία το γνωρίζουμε και σήμερα. Χρησίμευσε ως έδρα φρουράς, φάρος, φυλακή και καταφύγιο σε καιρούς πολιορκίας.