Η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που έλαβε μέρος στο στίβο σε Ολυμπιακούς Αγώνες

Η Δομνίτσα Λανίτου – Καβουνίδου γεννήθηκε στις 6 Απριλίου του 1914 στη Λεμεσό, κόρη του Νικολάου Λανίτη και της Σαπφούς Κολακίδη.

Η αγάπη της για τον αθλητισμό εκδηλώθηκε σε μικρή ηλικία, όταν ακόμα πήγαινε στο σχολείο, και έτσι στα 14 της χρόνια πετυχαίνει την πρώτη της νίκη στο αγώνισμα των 60μ..

Πέρα από το τρέξιμο, η Δομνίτσα, όπως άλλωστε έγινε γνωστή μέσα από τις διακρίσεις της, ξεχώρισε στο μήκος και το ύψος κατά τους Παγκύπριους Αγώνες.

Λίγο πριν την ενηλικίωσή της, μετακομίζει στην Αθήνα και εγγράφεται στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, με το Πάντειο Πανεπιστήμιο να ακολουθεί ως προς τις σπουδές της αθλήτριας, η οποία ασχολήθηκε με τις Πολιτικές Επιστήμες, χωρίς ωστόσο να αφήσει την ενασχόληση με τον αθλητισμό.

Το 1941 παντρεύτηκε τον Κώστα Καβουνίδη και απέκτησε έναν γιο, τον Σπύρο.

Οι διακρίσεις διαδέχονταν η μία την άλλη

Η Δομνίτσα αγωνιζόταν με τη φανέλα του Αμερικανικού Κολλεγίου και του Αθλητικού Ομίλου Παλαιού Φαλήρου, με τις διακρίσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, αφού επί σειρά ετών υπήρξε πρωταθλήτρια Ελλάδος στα 60μ., 100μ., 80μ. με εμπόδια, στο μήκος και στο ύψος με φορά και άνευ φοράς, κατέχοντας 7 πανελλήνια ρεκόρ. Μάλιστα, «έσπαγε» τα δικά της ρεκόρ, πετυχαίνοντας ακόμα καλύτερες επιδόσεις με αποκορύφωμα την ισοφάριση του παγκοσμίου ρεκόρ.

Μετά τη νίκη της στα 100μ. το 1931 στους Πανελλήνιους Αγώνες, ο Σπύρος Μελάς έγραψε: «Ο λαός χειροκροτούσε εις το Παναθηναϊκόν Στάδιον την δίδα Λανίτου όχι ως νικήτρια των 100 μέτρων, αλλά ως θυγατέρα του επαναστάτη βουλευτού Κύπρου, τον οποίον έχουν συλλάβει οι Άγγλοι».

Αν και η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936 δεν είχε επιβεβαιωθεί από τον ΣΕΓΑΣ από την πρώτη στιγμή, η ίδια κατάφερε να συμμετάσχει με τα ελληνικά χρώματα, υπό τις υποδείξεις του προπονητή Ότο Σίμιτσεκ, καταφέρνοντας να μείνει στην ιστορία ως η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που πήρε μέρος στο στίβο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε εκείνη τη διοργάνωση, αγωνίστηκε στα 80 μ. με εμπόδια και κατάφερε να φθάσει ως τον ημιτελικό.

Ούτε η Κατοχή ούτε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τη σταμάτησαν, καθώς με το πέρας του πολέμου, όπου και υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα, η Δομνίτσα έγινε μέλος του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ.

Έλαβε μέρος ξανά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948, καταλαμβάνοντας την 5η θέση στον πρώτο γύρο. Και σε αυτούς τους αγώνες ήταν η μοναδική Ελληνίδα αθλήτρια που είχε λάβει μέρος. Το 1950 ήταν και η τελευταία της χρονιά στον στίβο με τη συμμετοχή της στα 200μ.

Από τότε, άλλαξε κατεύθυνση και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία ούσα μέλος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και του Συλλόγου Ελληνίδων Επιστημόνων.

Αργότερα υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας και μέλος της Εταιρείας Αυτοδιάθεσης Κύπρου.

Έφυγε από τη ζωή στις 20 Ιουνίου 2011.