Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

Πολλοί ρωτούν γιατί οι Ουκρανοί αντιστέκονται τόσο πολύ στην «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Αυτοί βλέπουν το ζήτημα ως θέμα απλής μετάβασης εξουσίας προς ηγεμόνα παρόμοιου λαού: «ίδια πίστη, παρόμοια γλώσσα, απλά θα πληρώνουν φόρους σε άλλον ηγεμόνα. Ποιο είναι το πρόβλημα;»

Άλλοι βλέπουν το ζήτημα ως μια διαμάχη δύο παγκοσμίων υπερδυνάμεων, όπου «η μία αδικείται από την άλλη, ήρθε απειλητικά κοντά της, δεν σεβάστηκε τον ζωτικό της χώρο» κτλ, ωσάν να μην δικαιούται ο ουκρανικός λαός να έχει ανεξάρτητη, ελεύθερη βούληση και να επιλέγει τις αξίες και τον πολιτισμό με τον οποίο θέλει να ζήσει.

Το επιτιθέμενο, επεκτατικό και αδηφάγο κράτος δεν μπορεί να ανεχθεί την ύπαρξη ανεξάρτητης Εκκλησίας στο Κίεβο. Το γεγονός αυτό διαταράσσει τα σχέδιά του για την δημιουργία ενός κοινού υπερκρατικού χώρου, που θα συμπεριλαμβάνει τα άγια των Ρως, με δήθεν κοινό πολιτισμό και μια κοινή Εκκλησία ελεγχόμενη από το ισχυρότερο κράτος. Το Κίεβο είναι ένα «απαραίτητο βήμα» για την περαιτέρω εκπλήρωση των κατά φαντασίαν δικαιωμάτων τους περί «Τρίτης Ρώμης». Δεν μπορεί να ανεχθεί την εξαΰλωση του αφηγήματός του και την αναίρεση προσπάθειας αιώνων για «απελευθέρωση της Βασιλεύουσας Πόλης». Ο ηγεμόνας του κράτους καλείται να γίνει «Μέγας» στην ιστορία του λαού του, ώστε να εκπληρώσει το «τάμα του έθνους» του.

Πολλοί νομίζουν πως στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή γίνεται απλά ένας πόλεμος οικονομικών συμφερόντων, εδαφικής κυριαρχίας και κατοχής φυσικών πόρων. Είναι όμως κάτι παραπάνω. Είναι ένας πόλεμος πολιτισμών. Ένας πόλεμος μεταξύ του αυταρχικού καισαροπαπισμού και της ελευθερίας. Ένας πόλεμος μεταξύ μεσσιανικού φαρισαϊσμού που φαντασιώνεται δικαιώματα να κατακάψει πόλεις «όπου γίνονται παρελάσεις ομοφυλοφίλων» και της πραγματικής εν Χριστώ πίστης. Διακυβεύεται το δικαίωμα του ουκρανικού λαού να εξασκήσει την ορθόδοξη πίστη του όπως αυτός επιθυμεί, δηλαδή εν ελευθερία, αγάπη, διάκριση και καταλλαγή, όπως δηλαδή είναι η αληθινή ορθόδοξη πίστη.

Αυτός ο πόλεμος υποβόσκει σε διάφορα μέρη της γης. Είναι πόλεμος μεταξύ δύο πολιτισμικών παραδειγμάτων· ένας πνευματικός πόλεμος που διεξάγεται μέσα στις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την γη. Ο πόλεμος μεταξύ του φόβου-ευθυνοφοβίας-φαρισαϊσμού και της ελευθερίας-υπευθυνότητας-αγάπης. Έτσι σε πολλές χώρες της Δύσης, ακόμα και στην πατρίδα μας, μέσω αυτού του πνευματικού πολέμου, ο αυταρχικός ηγέτης έχει ήδη σαγηνεύσει και κατακυριεύσει τις ψυχές πολλών ανθρώπων, που του ομοιάζουν πνευματικά. Άνθρωποι που μεταστρέφονται κατά των ίδιων τους των χωρών, προδίδοντας τις αξίες και τον πολιτισμό τους, γενόμενοι «γενίτσαροι», όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα.

Ο ίδιος πνευματικός πόλεμος διεξαγόταν και στα χρόνια του Χριστού. Μέσα στο ίδιο έθνος με την ίδια πίστη στον ίδιο Θεό υπήρχαν άνθρωποι με διαφορετικές αντιλήψεις. Υπήρχαν από την μια οι Φαρισαίοι και οι ακόλουθοί τους και από την άλλη οι μαθητές του Χριστού, οι πρώτοι χριστιανοί! Άνθρωποι με φαρισαϊκές αντιλήψεις πετροβολούσαν μοιχαλίδες. Το έκαναν για να αποφύγουν πάση θυσία να κοιτάξουν εσωτερικά τον εαυτό τους, τις δικές τους αμαρτίες. Ο Χριστός άρχισε να γράφει τις αμαρτίες τους στο χώμα και τους είπε «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Τελώνες και πόρνες πλησίαζαν τον Χριστό λόγω της αγάπης Του, η οποία τους αλλοίωνε. Αντιθέτως, οι σύγχρονοι επίδοξοι «μεσσίες» και οι κατά τόπους απολογητές τους διαδίδουν πως θα επιβάλουν την «ηθική καθαρότητα» με το σπαθί και την φωτιά στην «έκφυλη και παρηκμασμένη» – όπως τους αρέσει να λένε – Δύση.

Τα σύμβολα δεν κάνουν τον ορθόδοξο, αλλά τα πιστεύω και οι πράξεις. Στην Ουκρανία δεν γίνεται πόλεμος μεταξύ δύο «ομοδόξων λαών». Γίνεται πόλεμος μεταξύ ενός κράτους που έχει ως κρατικό επεκτατικό δόγμα τις αιρέσεις του φονταμενταλισμού και του εθνοφυλετισμού, εργαλεία που χρησιμοποιεί ένας «ημίθεος-μεσσίας» μέσω μιας απόλυτα ελεγχόμενης τοπικής Εκκλησίας, εναντίον ενός λαού που θέλει να ζει ελεύθερα και να μπορεί να πιστεύει στην Εκκλησία του Χριστού με τον αληθινό τρόπο. Αυτό το παράδειγμα του εν ελευθερία και ανεξάρτητου από τις κοσμικές αρχές χριστιανικού βίου θέλουν οι επιτιθέμενοι να σβήσει, πριν μεταδοθεί και στην ίδια τους την χώρα.

«Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία» αγωνιστήκαμε εμείς οι Έλληνες πριν 200 χρόνια! Για τους ίδιους σκοπούς αγωνίζονται και οι Ουκρανοί σήμερα. Δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε δίπλα τους! Οποιαδήποτε άλλη στάση, που δεν υποστηρίζει το δίκαιο, θα είναι μεγάλο κατάκριμα για τον λαό μας. Αν πράξουμε διαφορετικά, δεν θα δικαιούμαστε να ζητήσουμε το έλεος του Θεού, όταν τυχόν βρεθούμε σε παρόμοια θέση.

Ευχόμαστε στους εν Χριστώ Ουκρανούς αδελφούς μας και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας ο Θεός να τους ενδυναμώνει! Με ηρωισμό κρατούν Θερμοπύλες υπό αντίξοες συνθήκες!

Συνεχίζοντας την δεησή μας:

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπὲρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπὲρ του Μητροπολίτου Κιέβου Επιφανίου και παντὸς του ουκρανικού κλήρου και του λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

«Καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής!»

Ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου

αρχιμ. Βαρθολομαίος

Άγιον Όρος