Αμαλία Φλέμινγκ: Η Ελληνίδα γιατρός και αγωνίστρια

Με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, η σπουδαία επιστήμονας Αμαλία Φλέμινγκ έχει μείνει στην ιστορία όχι μόνο για την συμβολή της στην εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης στην Ελλάδα, αλλά και για την σπουδαία παρακαταθήκη που άφησε στις επόμενες γενιές μέσα από τις ηθικές αξίες και το ήθος που τη χαρακτήριζαν ως προσωπικότητα.

Γεννημένη το έτος 1912, κόρη του γνωστού δερματολόγου της Πόλης Χαρίλαου Κουτσούρη, πήρε τον δρόμο για την Ελλάδα, μαζί με την οικογένειά της, κατά την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η κλινική του πατέρας της σύντομα λεηλατήθηκε, ενώ ο ίδιος κλήθηκε να υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό.

Η Αμαλία από μικρή ηλικία είχε κλίση στη συγγραφή και τη λογοτεχνία. Από την άλλη, ο πατέρας της επιθυμούσε να ακολουθήσει τη δική του επιστήμη, κάτι το οποίο πέτυχε. Η Αμαλία σπούδασε Ιατρική, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και αναγορεύτηκε και Διδάκτωρ, ενώ συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι. Στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας της εργάστηκε στο νοσοκομείο Necker και στο Λονδίνο.

Σημαντική η συμβολή της στην Εθνική Αντίσταση

Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, επέστρεψε στην Ελλάδα συμμετέχοντας ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, ενώ βοήθησε και οικονομικά τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία ενάντια στα ναζιστικά στρατεύματα. Μετά το τέλος του πολέμου, αποδέχθηκε υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου για να εργαστεί ως ερευνήτρια εκτός συνόρων. Η επιλογή της να εργαστεί δίπλα στον νομπελίστα Αλεξάντερ Φλέμινγκ ήταν καθοριστική, τόσο για την μετέπειτα πορεία της επαγγελματικά, όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Στο τέλος της δεκαετίας του ’50 επέστρεψε στην Ελλάδα, αναλαμβάνοντας τη Διεύθυνση του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Μάλιστα, από τις πρώτες της κινήσεις ήταν να προσκαλέσει τον Φλέμινγκ για διάλεξη στο νοσοκομείο. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Φλέμινγκ επιστρέφει και παντρεύεται την Ελληνίδα γιατρό και αγωνίστρια.

Ο αγώνας της ενάντια στη δικτατορία η πορεία της στη μεταπολίτευση

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, την περίοδο 1967-74, ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση, ενώ κατηγορήθηκε ότι σχεδίαζε την απόδραση του Αλέκου Παναγούλη. Μάλιστα, καταδικάστηκε σε 16 μήνες φυλάκιση, με το καθεστώς ωστόσο, υπό το φόβο διεθνών αντιδράσεων, να αποφασίζει την απελευθέρωσή της, αφαιρώντας της όμως την ελληνική ιθαγένεια.

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας το 1977 και βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1981 και του 1985.

Η σπουδαία αυτή προσωπικότητα έφυγε από τη ζωή στις 26 Φεβρουαρίου του 1986.