«Ρεμπέτικο: Ιστορία και Πρωταγωνιστές»
Τριακόσιες σελίδες αφιερωμένες στη ρεμπέτικη μουσική. Σκίτσα, ιστορίες και στροφές συνθέτουν ένα μωσαϊκό γεμάτο χρώματα από αυτό το ξεχωριστό είδος της ελληνικής μουσικής. Τραγούδια που γράφτηκαν πριν από 100 χρόνια αλλά στο άκουσμά τους νιώθει κανείς ότι δημιουργήθηκαν…χθες.
Ο ρεμπέτης Νίκος Κουφόπουλος μαζί με την ομάδα του, με «όχημα» την αγάπη για το ρεμπέτικο τραγούδι, προχώρησε στη συγγραφή της ρεμπέτικης ιστορίας μέσα από σκίτσα τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο «Ρεμπέτικο: Ιστορία και Πρωταγωνιστές» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελυζέ».
Συνοδοιπόροι του Κουφόπουλου σ’ αυτό το εγχείρημα είναι 14 ζωγράφοι και σκιτσογράφοι, με τη συνολική έρευνα να διαρκεί ενάμιση με δύο χρόνια, με την καραντίνα να πηγαίνει κάπως πίσω την προσπάθεια η οποία ωστόσο ολοκληρώθηκε επιτυχώς.
Οι βασικές πηγές του βιβλίου είναι βιβλιογραφικές, είναι μαρτυρίες μουσικών και μελετητών της ρεμπέτικης μουσικής, αλλά και ερευνητών με αρχειακό υλικό. Στο βιβλίο μάλιστα καταγράφονται για πρώτη φορά και δύο ρεμπέτικα τα οποία μέχρι και σήμερα δεν αναφέρονται σε καμία βιβλιογραφική αναφορά ή παρτιτούρα.
Ο Νίκος Κουφόπουλος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πώς αυτό το τραγούδι αντέχει εδώ και 100 χρόνια να είναι ακόμα σπουδαίο, να συγκινεί κόσμο, λες και γράφτηκε εχθές; Παίζω ρεμπέτικα γιατί ανοίγει η ψυχούλα μου. Το κάνουν κι άλλες μουσικές, όταν είναι καλές, όταν είναι τίμιες. Όταν οι μουσικές φτιάχνονται επειδή θέλουν να φτιαχτούν και όχι με κίνητρο να βγουν λεφτά ή για να βγουν φίρμες, τότε φτιάχνονται μουσικές όμορφες. Γι’ αυτό το πράγμα ήθελα να μιλήσω που τόσα χρόνια μου έχει δώσει χαρές, μου έχει δώσει συναισθήματα».
Μέσα από το βιβλίο, παρουσιάζονται στιγμές από την πορεία σπουδαίων ρεμπετών και καλλιτεχνών όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, η Ρίτα Αμπατζή, ο Γιώργος Κατσαρός, η Στέλλα Χασκίλ, η Μαρίκα Νίνου, ο Μανώλης Χιώτης, κ.ά.
«Το ρεμπέτικο είναι ακόμα ζωντανό. Βλέπω καινούργια παιδιά, που παίζουν υπέροχα. Ακούς παίκτες πιτσιρικάδες με δεξιοτεχνία υψηλού επιπέδου και συναίσθημα, που σημαίνει ότι κάτι τους λέει αυτό τραγούδι για να το παίζουν ακόμα. Το ρεμπέτικο δε σε πιέζει να πας κοντά του. Δεν είναι φωνακλάδικο, ούτε κομπάζει. Δεν βιάζεται και δεν προκαλεί. Είναι εκεί απλώς και σε περιμένει. Σεμνό γιατί γνωρίζει την αξία του. Αν νιώσεις την ανάγκη να το τραγουδήσεις ή να το ακούσεις, θα σου δώσει το μεγαλείο του απλόχερα. Είτε σε χαρά, είτε σε λύπη. Θα μιλήσει στην ψυχή σου όπως το κάνει πολύ καλά 150 χρόνια τώρα. Και συνεχίζει», τονίζει ο Νίκος Κουφόπουλος.
