Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors

Ελλάδα: Στο Προεδρικό Μέγαρο ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Συνάντηση με την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο Προεδρικό Μέγαρο, είχε την Τρίτη, 23 Νοεμβρίου, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.

Η κ. Σακελλαροπούλου επιφύλαξε θερμό καλωσόρισμα στον Παναγιώτατο, με ευχές για την 30 ευκλεή Πατριαρχία του. «Παναγιώτατε, με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση σας υποδέχομαι στο Προεδρικό Μέγαρο», ανέφερε, «και έχω την ευκαιρία να σας συγχαρώ από κοντά για την επέτειο των τριάντα ετών Πατριαρχικής σας Διακονίας». «Έχετε ανταποκριθεί με άριστο τρόπο στις πιο απαιτητικές προσδοκίες για την υψηλή σας αποστολή», επισήμανε και προσέθεσε: «Η Ελληνική Πολιτεία τρέφει ύψιστο σεβασμό στον θεσμό του Οικουμενικού Θρόνου και στηρίζει το κύρος και τη διεθνή του ακτινοβολία με κάθε τρόπο. Εύχομαι, και είμαι βέβαιη Παναγιώτατε, ότι θα συνεχίσετε να καθοδηγείτε πνευματικά τα εκατομμύρια Χριστιανών Ορθοδόξων ανά την υφήλιο, υπηρετώντας τις ίδιες αρχές, με έμφαση στα ατομικά δικαιώματα και στο περιβάλλον, όπως κάνατε όλα αυτά τα χρόνια».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αφού εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς την Πρόεδρο για τους λίαν φιλόφρονες λόγους της, σημείωσε πως «όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατόν υπό τας δεδομένας εκάστοτε συνθήκας και προϋποθέσεις, πάντοτε με τους συνεργάτες μου, διότι, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας, μία χελιδών έαρ ου ποιεί ου φέρει. Όλοι μαζί στο Φανάρι προσπαθήσαμε όλα τα χρόνια αυτά, τις τρεις συναπτές δεκαετίες, να δώσουμε μία ζωντανή μαρτυρία της Ορθοδοξίας, να τιμήσουμε τον θεσμό και να τον εξυψώσουμε όσο ήταν δυνατόν, και όσα επετεύχθησαν, ασφαλώς επετεύχθησαν με τη χάρη Του Θεού πρωτίστως και κυρίως, και με τη συνεργασία όλων ημών των ταπεινών διακόνων Του».

Ο Παναγιώτατος χαρακτήρισε ως ξεχωριστή ευλογία Θεού το γεγονός ότι γιορτάζει τα τριάντα χρόνια της Πατριαρχίας του και στην Ελλάδα, παρατηρώντας ότι «πάντοτε, οσάκις έρχομαι, συναντώ την αγάπη, τον σεβασμό του ελληνικού λαού προς τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και επιπλέον την ευγνωμοσύνη του ελληνικού λαού προς τη Μητέρα Εκκλησία, διότι γνωρίζουμε όλοι από την ιστορία το τι προσέφερε η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως εις το γένος μας διά μέσου των αιώνων».

Με την ευκαιρία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεχάρη τον Έλληνα Πρωθυπουργό για την επιλογή του προσώπου της κ. Σακελλαροπούλου για το αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας, επισημαίνοντας ότι «θαυμάζουμε την κινητικότητά σας, τη δραστηριότητά σας, είστε πανταχού παρούσα και εύχομαι ο Άγιος Θεός να σας ενισχύει εις τα περαιτέρω βήματα της Προεδρίας σας. Ο Θεός μαζί σας και με ολόκληρο τον ελληνικό λαό».

Μετά τη συνάντηση, η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας παρέθεσε γεύμα προς τιμήν του Παναγιωτάτου, με τη συμμετοχή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη και της συζύγου του, του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, Ιεραρχών και άλλων επισήμων.

Στην προσφώνησή της κατά το γεύμα, η κ. Σακελλαροπούλου τόνισε εισαγωγικά, απευθυνόμενη στον Οικουμενικό Πατριάρχη, ότι «στο πρόσωπό σας βλέπουμε την ιστορία αιώνων, την ανεκτίμητη κληρονομιά των ηγετών της Εκκλησίας, φυσιογνωμιών που διαμόρφωσαν και χάραξαν καθοριστικά την ιστορία του Ελληνισμού, την ιστορία του πολιτισμού μας, την ιστορία του έθνους».

Στη συνέχεια επικέντρωσε στο έργο που επιτελεί προσωπικά ο Παναγιώτατος, στα χρόνια που πηδαλιουχεί τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. «Έχετε εργαστεί ακαταπόνητα για εξήντα χρόνια ως ιερωμένος, από τα οποία τα τριάντα ως Πατριάρχης, συχνά υπό αντίξοες συνθήκες, για τη Μητέρα Εκκλησία, την Ορθοδοξία και τη Χριστιανοσύνη, τον Ελληνισμό», σημείωσε. «Πραγματοποιήσατε την πρώτη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων», συνέχισε, «θεσμοθετήσατε τη σύναξη των προκαθημένων των Εκκλησιών, προωθήσατε άοκνα τον διαθρησκευτικό διάλογο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Πατριαρχείο, αλλά και η Ορθοδοξία, βρίσκονται σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ό,τι όταν αναλάβατε την ιστορική ευθύνη. Αυτό είναι σε τελευταία ανάλυση το ύπατο κριτήριο της αποτίμησης του σημαντικού σας έργου.

Παράλληλα, αντιληφθήκατε ως μέρος του προορισμού σας την κοινωνική και ανθρωπιστική δράση, αλλά και την ενασχόληση με τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος κόσμος. Αγγίξατε τα πραγματικά οικουμενικά ζητήματα προωθώντας πάντα το μήνυμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του σεβασμού και της ανεκτικότητας ενάντια στον ακραίο εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό. Ανοίξατε τους ορίζοντες του θεσμού στο σήμερα, σε θέματα που απασχολούν και δοκιμάζουν την κοινωνία, πέρα από σύνορα, εθνικότητες και πεποιθήσεις, όπως η πρόσφατη επιδημία με τις καταστροφικές της συνέπειες, απομονώνοντας με τον λόγο σας τους αρνητές, ακόμα και εντός της Εκκλησίας.

Πριν ακόμη οξυνθεί η κλιματική αλλαγή και μεταβληθεί σε κλιματική κρίση, η περιβαλλοντική σας μέριμνα και ευαισθησία χαρακτηρίστηκε από πνεύμα συμφιλίωσης του ανθρώπου και της φύσης. Συλλάβατε το “κοινό μας σπίτι” ως μέρος της συνολικής κτίσης του Θεού, κάτι που επιτρέπει την άρρηκτη σύνδεση της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας με το περιβαλλοντικό κίνημα. Το διαχρονικό ενδιαφέρον της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον άνθρωπο εμπλουτίζεται μέσα από το έργο και την προσέγγισή σας με το ενδιαφέρον για το περιβάλλον, αναδεικνύοντας την πνευματική, κοινωνική και ηθική διάσταση του οικολογικού προβλήματος.

Οι εμπνευσμένες δραστηριότητές σας χαρακτηρίζονταν πάντα από πολλά χαρίσματα: πίστη χωρίς να λείπει η ορθοφροσύνη· όραμα χωρίς να λείπει η αίσθηση της πραγματικότητας· υπομονή χωρίς να λείπει η αποφασιστικότητα. Δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω όμως το χάρισμα της παρρησίας, πολύτιμο, αλλά σπάνιο σε όσους έλαχε ο κλήρος να πάρουν σημαντικές αποφάσεις ανά τους αιώνες.

Ας μου επιτραπεί να προσθέσω και κάτι ακόμα. Θεωρώ ότι κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, είτε χριστιανός είτε αλλόδοξος, ή ακόμα και αγνωστικιστής, έρχεται μια μέρα στη ζωή του που συλλογίζεται αυτό που λέει ο ποιητής “το μερίδιο του Θεού”. Τη συνεισφορά του στο παγκόσμιο οικοδόμημα του πολιτισμού, η οποία νοηματοδοτεί τη φευγαλέα παρουσία μας στον κόσμο. Η δική σας συνεισφορά αποτελεί πηγή έμπνευσης προς την κατεύθυνση αυτή για όλους μας, υπερβαίνοντας τον τόπο, τον χρόνο, ακόμα και τη δύσκολη αποστολή που επιτελείτε».

Κλείνοντας τον λόγο της, η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αναφέρθηκε στον σεβασμό και την αγάπη που τρέφει για το πρόσωπο του Παναγιωτάτου ο ελληνικός λαός και, εκ μέρους όλων, Του υγεία, μακροημέρευση και καλή δύναμη στον Οικουμενικό Θρόνο, καθώς και ενδυνάμωση της πίστης σε πνευματικές αξίες για τον δοκιμαζόμενο σήμερα κόσμο.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αφού ευχαρίστησε θερμά για την τιμητική πρόσκληση στο επίσημο γεύμα, μίλησε για τους δύο πυλώνες του οικουμενικού πολιτισμού, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τον Χριστιανισμό, αναλύοντας την έννοια του διαλόγου και την εξέλιξή της.

Αναλυτικά, ο Παναγιώτατος τόνισε:

«Το κλεινόν άστυ είναι δι᾿ ημάς παιδιόθεν ταυτισμένον με τον διάλογον, τους μεγάλους φιλοσόφους, και δη τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, δια τους οποίους “λόγος” εσήμαινε “διάλογος”. Θαυμάζομεν την αρχαίαν Ελληνικήν γλώσσαν, την “μητρικήν γλώσσαν του πολιτισμού”, και το αθάνατον Ελληνικόν πνεύμα, το οποίον εδώρισεν εις την ανθρωπότητα την ελευθερίαν, την δημοκρατίαν, την επιστήμην, την παιδείαν και τον ανθρωπισμόν, τας ακλονήτους βάσεις του πολιτισμού. Και χαίρομεν όταν ακούωμεν, και δη από ξένους, ότι η εμφάνισις του φιλοσοφικού στοχασμού εις την Αρχαίαν Ελλάδα είναι δια τον πολιτισμόν ό,τι ἡ Μεγάλη Έκρηξις δια την γέννησιν του σύμπαντος, ή, ακόμη, όταν εις εκ των επιφανών πολιτικών στοχαστών και επιστημολόγων του 20ου αιώνος, ο Karl Popper, ομολογή, ότι ενεπνεύσθη την πολιτικήν του φιλοσοφίαν και την θεωρίαν του δια τον υποθετικόν χαρακτήρα της επιστημονικής γνώσεως από την Πλατωνικήν Απολογίαν του Σωκράτους.

Μέγαν θαυμασμόν ησθανόμεθα εξ αρχής και δια τον έτερον πυλώνα του οικουμενικού πολιτισμού, τον Χριστιανισμόν, και εξόχως δια την Ορθόδοξον Παράδοσιν, η οποία διεμορφώθη, ακριβώς, ως ευλογημένον αποτέλεσμα της δημιουργικής συναντήσεως αρχαίου Ελληνικού και χριστιανικού πνεύματος. Ό,τι καλλίτερον και πολυτιμότερον είχεν ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ενεσωματώθη εις τον κορμόν της Εκκλησίας. Ο Ελληνισμός “ολοκληρώθηκε μέσα στην Εκκλησία”, όπως είπεν ο μέγας θεολόγος του 20ου αιώνος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ. Αποτελεί ακλόνητον πεποίθησιν της ημετέρας Μετριότητος, ότι η ιδέα της ελευθερίας, ανεκτίμητος παρακαταθήκη της ελληνικής αρχαιότητος, ως ήδη ανεφέρομεν, ενεπλουτίσθη, απέκτησε βαθύτερον κοινωνικόν περιεχόμενον, παγκοσμιότητα και πνοήν αιωνιότητος εντός του χριστιανικού πνευματικού πλαισίου. Η Εκκλησία είναι χώρος ελευθερίας, ως δωρεάς της χάριτος του Θεού, μιας «αληθεστάτης ελευθερίας», κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον, η οποία εκφράζεται ως θυσιαστική αγάπη προς τον συνάνθρωπον. Μέσα εις το εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζην υπάρχει, με κοινοτικήν και κοινωνικήν χροιάν και με αναφοράν εις τον αιώνιον προορισμόν του ανθρώπου, το “κατ᾿ αρετήν ζην” και το “κατά λόγον ζην” των Αρχαίων. Η χριστιανική πίστις είναι, όπως γράφει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, “πλήρωσις” του λόγου, όχι κατάργησίς του.

Αυτήν την αλήθειαν διακονεί αμετακινήτως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις όλας τας πρωτοβουλίας και δράσεις του, εις τους διαχριστιανικούς και διαθρησκειακούς διαλόγους, εις την συνάντησιν με τον σύγχρονον κόσμον, με την πρόοδον και τα αδιέξοδά του, εις τον ζωτικόν αγώνα δια την προστασίαν του φυσικού περιβάλλοντος. Πιστεύομεν ότι η παρουσία του Θεού αποκαλύπτεται εναργέστερα, “όσο περισσότερος λόγος υπάρχει στη ζωή των ανθρώπων”».