Αναγκαία η κατανόηση της Θείας Λειτουργίας
Το πιο μεγάλο ευεργετικό γεγονός στη ζωή της ανθρωπότητας είναι, ασφαλώς, ο ερχομός στη γη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και το σωτήριο έργο Του. Πολλοί από μας ζηλεύουμε τους ανθρώπους που ζούσαν τότε στην Γαλιλαία και Ιουδαία και είχαν το προνόμιο να βλέπουν τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον Ίδιο το Θεό με τα μάτια τους· να ακούουν τα υπέροχα λυτρωτικά λόγια Του, που γαλήνευαν τις ψυχές και τις χαροποιούσαν· να Τον πλησιάζουν οι ασθενείς και να θεραπεύονται ακόμη και από αθεράπευτες ασθένειες· να ελευθερώνονται από δαιμονικές ενέργειες· να λυτρώνονται από την αμαρτία και να απολαμβάνουν την ανεκλάλητη χαρά της θέας του θείου Προσώπου του Ιησού! Αλήθεια, τι ωραία θα ήταν να ζούσαμε κι εμείς τότε εκεί και να βλέπαμε με τα μάτια μας τον Χριστό!
Όμως, ας σκεφτούμε βαθύτερα: Ο Υιός του Θεού άφησε τον Ουρανό και κατέβηκε στη γη για να δώσει αυτή τη χαρά της Παρουσίας Του μόνον στους ανθρώπους που ζούσαν στην μικρή περιοχή της Παλαιστἰνης, κατά τα τρία εκείνα χρόνια της δημόσιας δράσης Του; Αφού ο Χριστός ήλθε, για όλον τον κόσμο, όλων των αιώνων, «δι’ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετἑραν σωτηρίαν«, (όπως ομολογούμε στο Σύμβολον της Πίστεως) πώς θα ήταν δυνατόν να περιορίσει την ευεργετική παρουσία Του μόνον στους ανθρώπους, που ζούσαν στα στενά γεωγραφικά όρια μιάς μικρής χώρας, εκείνα τα τρία χρόνια! Αυτό δεν θα ήταν μεροληψία, εκ μέρους του Θεού, υπέρ των ολίγων εκείνων; Όμως, ο αλάνθαστος λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει ότι ο Θεός δεν μεροληπτεί: «Ὁ Θεός δέν εἶναι προσωπολήπτης» (Πράξ. 10: 34)· Οι άνθρωποι που θα πιστέψουν στον Χριστό, σε όποιο έθνος και αν ανήκουν, σε όποια εποχή και αν ζήσουν, απολαμβάνουν εξίσου τα ίδια ευεργετήματα εκ μέρους του Θεού· αφού, μάλιστα, όπως μας αποκαλύπτει ο Απόστολος Παύλος, «ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅπως ἦταν χτές ἔτσι εἶναι καί σήμερα καί ὁ Ἴδιος θά εἶναι αἰώνια» (βλ. Εβρ. 13: 8).
Δηλαδή; Εμείς που ζούμε σήμερα, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια, μπορούμε να συναντάμε τον Χριστό, να Τον ακούμε, να Του μιλάμε και να δεχόμαστε τις ευλογίες Του, όπως οι άνθρωποι που έζησαν στα χρόνια του Χριστού;
Η Εκκλησία επίσημα και με βεβαιότητα απαντά ναι. Όσοι πιστέψαμε στον Χριστό ως Θεό, βαπτιστήκαμε και παραμένουμε οργανικά ενωμένοι με τον Χριστό και την Εκκλησία Του, έχουμε τα ίδια προνόμια με εκείνους που πρώτοι τότε ακολούθησαν τον Χριστό! Αλλά αυτό είναι εκπληκτικό! Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Με το περιωρισμένο ανθρώπινο μυαλό είναι αδύνατον να καταλάβει ο άνθρωπος πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, που ξεπερνά την ανθρώπινη λογική και φθάνει στη σφαίρα του Μυστηρίου. Συνήθως, εμείς οι άνθρωποι, όταν δεν μπορούμε να εξηγήσουμε κάτι που συνέβη στην καθημερινή μας ζωή το χαρακτηρίζουμε ως μυστήριο! Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με την ανθρώπινη λογική υπερφυσικά γεγονότα, που σχετίζονται με θεϊκές ενέργειες. Αυτά είναι τα Μυστήρια του Θεού, που για να τα προσεγγίσουμε και να ωφεληθούμε από αυτά, δεν θα χρησιμοποιήσουμε τις πέντε αισθήσεις μας (όραση, ακοή, γεύση, όσφρηση, αφή). Αυτές οι αισθήσεις μας πληροφορούν μόνον για υλικά πράγματα. Για να προσεγγίσουμε τα Μυστήρια του Θεού χρειάζεται μια άλλη αίσθηση, η πίστη. Αλλά μη νομίσει κανείς ότι αυτή η πίστη ανάγεται στη φαντασία του ανθρώπου, και είναι κάτι το νεφελώδες, ακαθόριστο και υποθετικό! Η χριστιανική πίστη στηρίζεται σε υπαρκτό πρόσωπο, στον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, που μας απεκάλυψε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε, για να φθάσουμε στον τελικό προορισμό μας. Και η ιστορία της Εκκλησίας, σε αυτά τα 2000 χρόνια, επιβεβαιώνει ότι οι αλήθειες του Χριστού επαληθεύονται καθημερινά στην πράξη. Ισχύει πράγματι αυτό που είπε ο Κύριος: «Ο σημερινός κόσμος θα πάψει να υπάρχει, τα λόγια μου όμως θα έχουν πάντα ισχύ» (Ματθ. 24,35). Και τι μας είπε ο Χριστός, όσο ακόμα ήταν στη γη; «Εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα ως τη συντέλεια του κόσμου» Ματθ. 28,20).
Αλλά θα πει κάποιος: αφού ο Ιησούς, μετά από αυτά τα λόγια που είπε, ανελήφθη στους ουρανούς, πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ναί ανελήφθη· και ως Θεός, όπως και ο Πατέρας και το Άγιο Πνεὐμα, καθώς όλοι γνωρίζουμε, είναι «πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν«, όπως λέμε καθημερινά στην προσευχή μας που αρχίζει με το «Βασιλεῦ οὐράνιε…». Αλλά, πέραν αυτού, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, στο Μυστικό Δείπνο, καθιέρωσε μία ειδική σχέση κοινωνίας Του μέ όλους τους ανθρώπους, όλων των αιώνων και όλων των εθνών της γης. Αρκεί βέβαια οι άνθρωποι να θελήσουν να πιστέψουν στο Ευαγγέλιο του Χριστού, να βαπτιστούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος, να αγωνίζονται να ζουν κατά το θέλημά Του, ως μέλη της Εκκλησίας Του, και με την καρδιά τους να ποθούν να έχουν κοινωνία με τον Χριστό.
Κάποιος που τα ακούει αυτά για πρώτη φορά, ασφαλώς, θα αναφωνήσει: -Μυστήρια μου φαίνονται όλα αυτά! Ναι, όντως, όλα αυτά περιβάλλονται από ένα Μυστήριο. Είναι αυτό που, στην εκκλησιαστική γλώσσα, αποκαλούμε «Ἱερόν Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας«. Είναι το Μυστήριον της θείας κοινωνίας και ενώσεως του κάθε πιστού με τον Χριστό· το μεγάλο, το ύψιστο Μυστήριον που ίδρυσε ο Ίδιος ο Κύριος, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, λίγο πριν συλληφθεί και, σταυρωθεί, για να εξασφαλίσει την αδιάσπαστη συνεχή κοινωνία Του, με όλους τους μαθητές Του όλων των αιώνων.
Πώς καθιέρωσε το Μυστήριο αυτό, όλοι οι χριστιανοί το γνωρίζουμε από τα Ιερά Ευαγγέλια και την Α’ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου (11,23-28). Αυτό το μέγιστο Μυστήριο, όπως καθένας μας γνωρίζει, τελεῖται κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.
Όμως εδώ ἔγκειται η μεγάλη δυσκολία των πιστών. Επειδή πρόκειται για Μυστήριο με πολύ βαθειές πνευματικές έννοιες, με πολλά γεγονότα συμπυκνωμένα στη διάρκεια μιάς περίπου ώρας, σε μια γλώσσα, συμβολική πολλές φορές, που δεν είναι κατανοητή από όλους, είναι ανάγκη όλος αυτός ο πνευματικός πλούτος της θείας Λειτουργίας να αποκαλυφθεί και να ερμηνευθεί αναλυτικά, ώστε κάθε πιστός να συμμετέχει με όλη τη καρδιά του και την διάνοιά του στη τέλεση του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστἰας που τελείται σε κάθε θεία Λειτουργία.
Πηγή: pemptousia.gr
