Οι άμαξες της Πομπηίας και της Θράκης παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες
Πριν λίγες μέρες, σε μια ρωμαϊκή έπαυλη κοντά στην Πομπηία, βρέθηκε μια σχεδόν ατόφια τελετουργική τετράτροχη άμαξα από ορείχαλκο και κασσίτερο, πλούσια διακοσμημένη. Το εύρημα είναι μοναδικό για την Ιταλία, όχι όμως και για την Ελλάδα, όπου το 2002 πέντε παρόμοιες άμαξες είδαν το φως κατά την ανασκαφή του ταφικού τύμβου που βρίσκεται κοντά στα χωριά Μικρή Δοξιπάρα, Ζώνη και Χελιδόνα, στο δυτικό τμήμα του βόρειου Έβρου.
O απερχόμενος διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας και διευθυντής της ανασκαφής, Μάσιμο Οσάνα, μετά τον εντοπισμό του ευρήματος, επισήμανε την ομοιότητα: «Αυτός ο τύπος άμαξας, που δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά στην Ιταλία, συγκρίνεται με ευρήματα που έχουν αποκαλυφθεί σε έναν ταφικό τύμβο στη Θράκη, στη βόρεια Ελλάδα», και συμπλήρωσε ότι μια από τις θρακικές άμαξες μοιάζει ιδιαίτερα με την ιταλική. Τι κοινό τελικά έχουν τα δυο ευρήματα;
Ωστόσο, θα πρέπει να δούμε περισσότερες κατασκευαστικές λεπτομέρειες της άμαξας της Πομπηίας, προκειμένου να είμαστε σε θέση να σχολιάσουμε με ακρίβεια τις ομοιότητες και τις διαφορές των δύο αμαξών», πληροφορεί το ΑΠΕ-ΜΠΕ η Δόμνα Τερζοπούλου, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Έβρου.
Η ίδια υπήρξε συνεργάτιδα του ανασκαφέα, επίτιμου Εφόρου Αρχαιοτήτων, Διαμαντή Τριαντάφυλλου, που το 2002 ήταν διευθυντής της τότε ΙΘ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Θράκης. Ήταν, δηλαδή, εκεί όταν βρέθηκαν οι τέσσερις λάκκοι με τα υπολείμματα των καύσεων τριών ανδρών και μιας γυναίκας -μαζί με πολυάριθμα αντικείμενα που τους συνόδευαν στον άλλο κόσμο-, τις άμαξες και τις ταφές πέντε αλόγων.
Το εύρημα ήταν μοναδικό για τον ελληνικό χώρο, καθώς άμαξες (μόνες ή μαζί με τα άλογά τους) έχουν εντοπιστεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, στην Ελλάδα όμως ήρθαν για πρώτη φορά στο φως στον τύμβο της Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης. Πώς αισθάνθηκε κατά την ανακάλυψη και σε τι κατάσταση βρίσκονται σήμερα οι άμαξες και τα υπόλοιπα ευρήματα; «Η έκπληξη και η χαρά συνοδεύουν πάντοτε την ανασκαφική διαδικασία, μερικές φορές ακόμη και η συγκίνηση. Στην πορεία, όταν το εύρημα είναι τόσο σύνθετο και οι χειρισμοί τόσο απαιτητικοί, υπερισχύει το αίσθημα ευθύνης απέναντι στα ίδια τα ευρήματα. Σήμερα οι άμαξες, οι σκελετοί των αλόγων και τα κινητά ευρήματα βρίσκονται σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απαιτείται διαρκής μέριμνα για τη συντήρησή τους», μας απαντά η Έφορος Αρχαιοτήτων Έβρου.
Ο ταφικός τύμβος της Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης αποτελεί μια πραγματική κιβωτό πληροφορίας για τα ταφικά έθιμα και την κοινωνία της ρωμαϊκής Θράκης. «Στα ευρήματά του αντικατοπτρίζονται η κοινωνική οργάνωση της περιοχής, η πρόσδεση των κατοίκων στις ιδιομορφίες μιας εθνοτικής ταυτότητας αλλά και η εξοικείωσή τους με τον ρωμαϊκό τρόπο ζωής. Η δημιουργία ενός νέου εκθεσιακού χώρου κοντά στο Διδυμότειχο όπου υπάρχει το μοναδικό βυζαντινό Μουσείο της Θράκης και σε απόσταση ελάχιστων χιλιομέτρων από την βουλγαρική πόλη Ιvailovgrad, όπου είναι επισκέψιμη μια μεγάλη ρωμαϊκή έπαυλη με εντυπωσιακά ψηφιδωτά δάπεδα, πιστεύουμε πως θα δημιουργήσει μια νέα πολιτιστική διαδρομή», συμπληρώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Έφορος Αρχαιοτήτων Έβρου. Και καταλήγει: «Η κατασκευή εκθεσιακού χώρου στον ταφικό τύμβο της Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνη αποτέλεσε επί σειρά ετών πάγιο αίτημα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και της κοινωνίας της Θράκης, η σχεδίαση και δρομολόγηση του έργου, όμως, υπήρξε για το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Μετά από πολλά χρόνια επίμονων αλλά άκαρπων προσπαθειών, σήμερα, χάρη στο προσωπικό ενδιαφέρον της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη και τη συμπαράσταση του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης Χρήστου Μέτιου είμαστε πρώτη φορά σε θέση να ελπίζουμε ότι θα εκπληρώσουμε το χρέος μας όχι μόνο απέναντι σε ένα εξαιρετικό εύρημα αλλά και απέναντι στην περιοχή του βόρειου Έβρου που μας έχει προσφέρει απλόχερα σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα».