“Εκκλησία 1821”: Από το Ναύπλιο ξεκίνησαν οι επετειακές εκδηλώσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος
Από την πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, την πόλη του Ναυπλίου, ξεκίνησαν την Κυριακή, 3 Ιανουαρίου, οι επετειακές εκδηλώσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Πρόκειται για 261 Συνοδικές και Περιφερειακές Εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί να πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους.
Το πρωί της Κυριακής, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, πραγματοποιήθηκε Αρχιερατική Θεία Ευχαριστία, τηρουμένων όλων των υγειονομικών συστάσεων, υπό του εκπροσώπου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και των Σεπτών Μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου.
Στη Θεία Λειτουργία συμμετείχαν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαίος Αντνωνίου– Τριανταφυλλίδης, Γραμματέας της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Αθανασόπουλος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος και ο Διάκονος π. Νικόλαος Μίχος.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος, στον εμπνευσμένο λόγο του υπενθύμισε καταρχάς ότι μπορεί σήμερα η Ελληνική Επανάσταση του 1821 να γίνεται αφορμή για εορτασμό, ωστόσο την εποχή εκείνη για τους υπόδουλους Έλληνες κάθε άλλο παρά το ίδιο ίσχυε. “Αυτοί που ξεκίνησαν την Επανάσταση”, τόνισε, “είχαν πίσω τους τετρακόσια χρόνια δουλείας συνεχούς και τραγικής”. “Για μας τώρα η υπόθεση είναι εορτασμός”, συνέχισε, “για κείνους η υπόθεση ήταν… θάνατος…. Τα δεδομένα ήταν όλα εναντίον τους. Ξεκίνησαν ενάντια σε κάθε λογική παρατήρηση και συνετή σκέψη. Ζητώντας και επιδιώκοντας να κοπεί αυτή η ερυθρά θάλασσα του αίματος, μέσα στο οποίο κάθε μέρα ζούσαν και βούλιαζαν. Πλήρωναν φόρο, γιατί είχαν στις πλάτες κεφάλι, έχαναν τα παιδιά τους στους εξισλαμισμούς, υπέφεραν ως δεύτερης διαλογής πολίτες, μέσα σ’ ένα κράτος που άνθιζε η διαφθορά και επικρατούσε η αναξιοκρατία”.
Ακολούθως, αναφέρθηκε στις εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς, σημειώνοντας ότι “θα φωτιστούν φωτεινές και σκιερές πλευρές της ιστορίας μας αυτής. Θα αναδειχτούν επιτεύγματα και κατορθώματα σε κοινωνικό επίπεδο (διοικητική διάρθρωση κοινοτήτων, με κριτήριο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του- κληροδοτήματα για σπουδές- συντηρήσεις σχολείων από μοναστήρια) και θα περιγραφούν πολεμικά κατορθώματα του μικρού Έλληνα Δαβίδ ενάντια στον πελώριο και πάνοπλο Οθωμανό Γολιάθ. Θα παρουσιαστεί το ανέλπιστο”. “Πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και ειλικρινείς στις αποτιμήσεις”, επισήμανε και προσέθεσε: “Να είμαστε αληθινοί στην οδύνη παρουσίασης των λαθών μας. Άμεσοι στην κατάθεση στο φως του τώρα, των πληγών, που δεν χρειάζονται ωραιοποίηση, αλλά διδακτική αποτίμηση προς αποφυγήν. Ο εθνικός μας ποιητής μας έχει ήδη δώσει το στίγμα πλεύσεως: το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές”.
Ένα τρομερό ερώτημα, που ανακύπτει κατά την έναρξη των επετειακών εορτασμών, σύμφωνα με τον Σεβασμιώτατο κ. Νεκτάριο, είναι “τι ήταν άραγε αυτό που κράτησε αυτούς τους ανθρώπους στο να μην υποκύψουν στον πειρασμό να αρνηθούν αυτό που είναι, δηλαδή Χριστιανοί, και να αλλάξουν άρδην οι συνθήκες της ζωής τους;”. “Όταν σε καταπιέζουν, σε κλέβουν, σου παίρνουν τα παιδιά, πληρώνεις φόρο για το κεφάλι σου, γιατί να μην εξωμόσεις, ώστε να αλλάξεις αμέσως τις συνθήκες της ζωής σου;”, διερωτήθηκε και συνέχισε στο ίδιο πνεύμα: “Τι σε κρατάει να μην τα αρνηθείς όλα; Γιατί προτιμάει να πεθάνει παρά να αρνηθεί το Χριστό;”. Την απάντηση έσπευσε να δώσει ο ίδιος, υπογραμμίζοντας πως “ο προσδιορισμός του Γένους γινόταν με τη θρησκεία. Χριστιανός είναι κάθε Ρωμιός- Έλληνας. Μουσουλμάνος, είναι κάθε Τούρκος. Αλλαγή θρησκείας σήμαινε αλλαγή παράταξης – πλευράς – Γένους! Και πριν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και μετά, όλοι αυτοί οι παππούδες μας είχαν φως οδηγητικό τον Χριστό. Αυτόν πίστευαν και αγαπούσαν μέχρι θανάτου. «Χριστός και ψυχή» ήταν η ασφαλιστική δικλείδα της ζωής τους. Και όταν την έχαναν, χάνονταν και για το γένος μας. Μπορούμε εμείς σήμερα να γιορτάζουμε και να μιλάμε για μας, γιατί αυτοί δεν εξώμοσαν. Αν το είχαν κάνει θα ήμασταν κάποιοι … Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι στις σελίδες της ιστορίας της ανθρώπινης. Θα μιλούσαν άλλοι για μας. Εμείς θα ήμασταν για τους ιστοριοδίφες. Χάριν της δικής τους αγάπης για τον Χριστό, μπορούμε να μιλάμε εμείς για μας…..όπως και αν μιλάμε!”.
Ένα δεύτερο ζήτημα στο οποίο εστίασε ο Μητροπολίτης Αργολίδος, ήταν το “καταπληκτικό και φωτοστικό”, όπως παρατήρησε, κατόρθωμα της έκδοσης τριών χιλιάδων τίτλων βιβλίων στο εξωτερικό και κάποιων στην ενδοχώρα. “Μετά τον Γουτεμβέργιο και πάρα πολύ γρήγορα, το 1531”, εξήγησε, “αρχίζουν να εκδίδονται βιβλία στα Ελληνικά. Σε γλώσσα ζωντανή και πολύ κοντινή στους αναγνώστες της εποχής, αρχίζουν να κυκλοφορούν βιβλία, ακόμα και 800 σελίδων, που όπως γράφει ο Ιωαννίκιος Καρτάνος στον πρόλογο του βιβλίου του «Παλαιά τε και Καινή Διαθήκη»: «Δεν το έκαμα δια τους διδασκάλους, αλλά δια τους αμαθείς ως εμέ και δια να καταλάβουν πάντες οι χειροτέχναι και αμαθείς την Θείαν Γραφήν, τόσον ναύται όσον και χειροτέχναι και γυναίκες και παιδιά και πάσα μικρός άνθρωπος, μόνον όπου να ηξεύρει να διαβάζει!». Αυτό σημαίνει: ο συγγραφέας να ζητήσει και να πάρει προπληρωμή των αντιτύπων που καθένας ήθελε για να ταξιδέψει στη Βενετία ή στη Λειψία. Να μείνει εκεί τουλάχιστον μία διετία. Να εκτυπώσει το βιβλίο. Να το μεταφέρει στην Ελλάδα. Να το παραδώσει σ’ όλους αυτούς που του είχαν εμπιστευθεί χρήματα! Και αν πέθαινε; Και αν τον έκλεβαν; Όλα ξεχνιόντουσαν από τους συνδρομητές από την ελπίδα να μπορούν να διαβάσουν και να φωτιστούν. Όπως ξεχνιόταν και από τον συγγραφέα και εκδότη ο κόπος και η ταλαιπωρία αυτής της υπόθεσης, χάριν της ωφέλειας των αδελφών και εξ αγάπης προς αυτούς”.
“Η αγάπη για τον Χριστό και η έγνοια και αγάπη για την γνώση”, επισήμανε συμπερασματικά, “ήταν σε εκείνη την σκοτεινή και αλήστου μνήμης εποχή, οι δύο παρειές της φυσιογνωμίας των Ρωμιών- Ελλήνων”. “Αυτή ήταν η φυσιογνωμία του τόπου”, προσέθεσε και συνέχισε: “Αυτόν τον αέρα ανάπνεαν οι παππούδες μας. Αυτό το οξυγόνο «αιμάτωνε» την ύπαρξη τους. Αυτό είχαν να διατρανώσουν σε μας τώρα. Χριστός και ψυχή μας χρειάζονται όπως τόνιζε ο Άγιος Κοσμάς. Αν τα χάσουμε, ίσως εξασφαλίσουμε την επιβίωση μας, αλλά δεν θα’ ναι ζωή. Οι σύγχρονοι νεαροί μας γράφουν στους τοίχους των σπιτιών μας μια προτροπή βγαλμένη από την κούραση της ψυχής τους, βλέποντας εμάς τους πατεράδες τους να μην αγαπούμε τον Χριστό και να μην νοιαζόμαστε για την ψυχή μας: «Κάνε κάτι περισσότερο από το να υπάρχεις, ΖΗΣΕ». Τα παιδιά μας, μαζί με τους παππούδες μας της Τουρκοκρατίας, μας θέτουν μπροστά στο δίλημμα: «Τι θέλεις να είσαι; Ένα κερί ή ένα παγωτό; και τα δύο λιώνουν. Το παγωτό λιώνει για προσωπική ευχαρίστηση και το κερί λιώνει για να φωτίσει τους άλλους. Οι παππούδες της Τουρκοκρατίας ήταν κεριά ευώδη και ολόφωτα, που έλιωσαν για μας. Εμείς ας μη … μείνουμε παγωτό…!”.
Ακολούθως, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ναυπλίου, Μνημόσυνο εις μνήμην του πρώτου Κυβερνήτου Ιωάννου Καποδίστρια και των μελών της ‘Α εν Επιδαύρω Εθνικής Συνελεύσεως. Επίσης, έγινε Πανηγυρική Ανάγνωση της Διακηρύξεως της Ανεξαρτησίας από την Α’ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου, την 1ην Ιανουαρίου του 1822, από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Πέτρο Αθανασόπουλο.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εκκίνησαν οι εργασίες του Συνεδρίου της “Εθνοσυνελεύσεως των Νέων”, οι οποίες θα συνεχιστούν και θα ολοκληρωθούν σήμερα, Δευτέρα 4 Ιανουαρίου, διαδικτυακώς, με τη συμμετοχή μαθητών Λυκείου και φοιτητών- εκπροσώπων όλων των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Σημειώνεται ότι η Θεία Λειτουργία μεταδιδόταν ζωντανά από το διαδικτυακό ιστότοπο www.ekklisia1821.gr, από όπου θα αναμεταδίδονται και οι εργασίες του Συνεδρίου.
