Βικτώρια: Δοξολογία στην “αυλαία” της πρώτης χρονιάς της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής

Μία δύσκολη χρονιά, αλλά γεμάτη με έντονες και ξεχωριστές εμπειρίες, ολοκληρώθηκε επίσημα για τους μαθητές και τους καθηγητές του παραρτήματος Βικτώριας της νεοϊδρυθείσας Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.

Με την ευκαιρία της λήξης των μαθημάτων, το βράδυ της Πέμπτης, 17 Νοεμβρίου, τελέστηκε Δοξολογία στην Ιερά Μονή “Άξιον Εστί” υπό του Αρχιεπισκοπικού Επιτρόπου Νορθ-Κόουτ, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Ευμενίου Βασιλόπουλου, με τη συμμετοχή Ιερέων της Μελβούρνης.

Ο π. Ευμένιος, μιλώντας στους παρευρισκόμενους μαθητές και καθηγητές της Σχολής, διαβίβασε καταρχάς τις ευχές και τις πατρικές ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου. Ακολούθως, εξήρε την πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου για την ίδρυση της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής και τόνισε τη συνεχιζόμενη υποστήριξή του προς το προσωπικό και τους μαθητές της.

Επιπλέον, υπογράμμισε την αξία της εκκλησιαστικής βυζαντινής μουσικής, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: “Όταν ψάλλουμε, κάνουμε στη γη αυτό που θα κάνουμε για μια αιωνιότητα, παρουσία του Θεού”. “Κανένα ομαδικό έργο δεν είναι πιο αναζωογονητικό”, επισήμανε, “από αυτό που επικεντρώνεται στη δόξα του Θεού μέσω της υμνογραφίας της Εκκλησίας μας, η οποία εκτελείται με τη βυζαντινή μουσική”.

Κατά την ομιλία του, ο Πανοσιολογιώτατος αναφέρθηκε, επίσης, στη ζωή του Οσίου Ιωάννου του Κουκουζέλη, και υπενθύμισε ότι μολονότι η αξιοσύνη του είχε εκτιμηθεί από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα, ο οποίος τον διόρισε αρχιμουσικό των αυτοκρατορικών ψαλτών, εντούτοις εκείνος προτίμησε να αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό, υμνώντας Τον με τη λιτότητα του μοναχισμού.

Κλείνοντας, ο π. Ευμένιος ευχαρίστησε τους μαθητές και τους καθηγητές της Σχολής για την επιμονή και την αφοσίωση που επέδειξαν στα καθήκοντα και στη μάθησή τους, κάτω από τις πολύ δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε που δημιούργησε η ενσκήψασα πανδημία.