29 χρόνια από την ενθρόνιση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
Το ημερολόγιο έγραφε 2 Νοεμβρίου 1991, όταν όλα τα βλέμματα του χριστιανικού κόσμου και όχι μόνο, στρέφονταν προς το Φανάρι, στην “καρδιά” της Ορθοδοξίας, εκεί όπου ελάμβανε χώρα η ενθρόνιση του 270ου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχου. Την ημέρα εκείνη μία φωτεινή προσωπικότητα θα αναλάμβανε επίσημα το “πηδάλιο” της Μητρός Εκκλησίας, μια προσωπικότητα που έμελλε να λαμπρύνει πνευματικά τον Οικουμενικό Θρόνο εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό των Ορθοδόξων Χριστιανών και την παγκόσμια εκτίμηση και αναγνώριση.
Ο λόγος για τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος σήμερα συμπληρώνει 29 χρόνια ευκλεούς Πατριαρχίας και εξακολουθεί να αποτελεί φάρο αγάπης, φάρο ενότητας και φάρο ελπίδας για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Όπως και τότε, 29 χρόνια πριν, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, έτσι και σήμερα η παρουσία του στον Οικουμενικό Θρόνο μάς συγκινεί όλους, μας εμπνέει εμπιστοσύνη και μας γεμίζει με ελπίδες και μεγάλες προσδοκίες.
Από την Ίμβρο στον Οικουμενικό Θρόνο και στην παγκόσμια αναγνώριση
Ο Παναγιώτατος κ.κ. Βαρθολομαίος, κατά κόσμον Δημήτριος Αρχοντώνης, γεννήθηκε στους Αγίους Θεοδώρους της Ίμβρου, στις 29 Φεβρουαρίου 1940. Τα εγκύκλια μαθήματα παρακολούθησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του, στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Κωνσταντινουπόλεως και στην Κεντρική Σχολή Ίμβρου. Στη συνέχεια φοίτησε στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης, στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών Ρώμης (Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο), στο Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bossey (Ελβετία) και στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Σημειώνεται ότι ο Παναγιώτατος μιλάει επτά γλώσσες.
Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1961, Πρεσβύτερος το 1969 και Μητροπολίτης Φιλαδελφείας το 1973, ενώ το 1990 προήχθη σε Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος. Επίσης, διετέλεσε Διευθυντής του Ιδιαιτέρου Γραφείου του μακαριστού Πατριάρχου Δημητρίου, καθ’ όλη της διάρκεια της Πατριαρχίας Του (1972-1991).
Η 22α Οκτωβρίου του 1991 ήταν η ιστορική ημέρα κατά την οποία εξελέγη παμψηφεί Οικουμενικός Πατριάρχης.
Από την εκλογή Του ως Οικουμενικού Πατριάρχου εργάζεται για την ενίσχυση της πανορθόδοξης ενότητας και συνεργασίας. Για τον σκοπό αυτό καθιέρωσε τις Συνάξεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων και πραγματοποίησε πολλές επισκέψεις προς αυτούς, καθώς, επίσης, τους προσκάλεσε και τους υποδέχθηκε στην Ιερή Καθέδρα Του στο Φανάρι. Συγκάλεσε την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη, τον Ιούνιο του 2016, και προήδρευσε κατά τις εργασίες της. Επίσης, προωθεί τον οικουμενικό διάλογο με τις άλλες Χριστιανικές Εκκλησίες και Ομολογίες, επισκεπτόμενος τις έδρες τους και συμμετέχοντας σε διαχριστιανικά συνέδρια και επετειακές εκδηλώσεις.
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του έγινε δεκτός από πολλούς αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, πολλοί από τους οποίους επισκέφθηκαν επισήμως τον Παναγιώτατο στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Προσκλήθηκε και πραγματοποίησε ομιλίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (1994, 2008), το Συμβούλιο της Ευρώπης (2007), την UNESCO, το Forum 2000 της Πράγας (2019), το Παγκόσμιο Οικονομικό Forum του Davos (1999, 2020) κ.α.
Του έχουν απονεμηθεί οι ανώτατες τιμητικές διακρίσεις πολλών κρατών, μεταξύ των οποίων το Χρυσό Μετάλλιο του Αμερικανικού Κογκρέσσου,όπως επίσης και ο τίτλος του επιτίμου διδάκτορος από πολλά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα του κόσμου.
Από το έτος 2004 διεύρυνε την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, απευθύνοντας πρόσκληση και προς τους εκτός Τουρκίας Ιεράρχες του Θρόνου για να συμμετάσχουν σε αυτή. Ακόμη, συγκάλεσε πολλές φορές Συνάξεις της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Καθιέρωσε, επίσης, τακτικές προσκυνηματικές επισκέψεις στην Καππαδοκία και σε άλλες “εσβεσμένας λυχνίας” στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη, όπου ύστερα από πολλές δεκαετίες τελέστηκαν ιερές Ακολουθίες, με αποκορύφωμα την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στην ιστορική Ι. Μονή Παναγίας Σουμελά (15.8.2010), η οποία συνεχίσθηκε μέχρι και το 2015.
Επισκέφθηκε τις περισσότερες Επαρχίες του Θρόνου σε όλη την οικουμένη, ευλογώντας και ενισχύοντας το επιτελούμενο ποιμαντορικό έργο σε αυτές. Επίσης, κατόπιν εισηγήσεώς Του, ιδρύθηκαν από την Αγία και Ιερά Σύνοδο και νέες Ι.Μητροπόλεις.
Με πρωτοβουλία Του εκδίδεται, ήδη από τη δεκαετία του ’90, η “Επετηρίς του Οικουμενικού Πατριαρχείου”, και επανεκδόθηκε και το επίσημο ενημερωτικό περιοδικό της Μητρός Εκκλησίας, “Ορθοδοξία”.
Αμέσως μετά την εκλογή του μερίμνησε για την επαναλειτουργία της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, η οποία παραμένει “σιωπηλή” από το 1971, και για την επίτευξη αυτού του δίκαιου σκοπού συνεχίζει αμείωτα τις προσπάθειές Του.
Παράλληλα, εργάζεται συστηματικά, στο πλαίσιο του ενδιαφέροντος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήδη από την εποχή του Πατριάρχου Δημητρίου, για την ευαισθητοποίηση Κρατών και λαών με στόχο τη διαφύλαξη της Δημιουργίας και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, συγκαλώντας, μεταξύ άλλων, Οικολογικά Σεμινάρια στη Χάλκη και πολλά Διεθνή Συμπόσια εν πλω σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
