Σύδνεϋ: Ελληνικό “άρωμα” στα βραβεία του διαγωνισμού τοπικής ιστορίας του Δήμου Blacktown
Σε διαδικτυακή εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 14 Σεπτεμβρίου, ανακοινώθηκαν οι νικητές του ετήσιου διαγωνισμού τοπικής ιστορίας του Δήμου Blacktown στα βορειοδυτικά προάστια του Σύδνεϋ.
Η μελέτη του ιστορικού και γενοκτολόγου Δρ Παναγιώτη Διαμάντη με θέμα την ιστορία της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή Blacktown και και με τίτλο “Μαυρόπολη”, κρίθηκε άξια για την Β’ θέση και έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο του Δήμου.
Η ελληνική παρουσία στην ευρύτερη περιοχή του Blacktown ξεκινά με την άφιξη των πρώτων Ελλήνων στην Αυστραλία το 1829. Ένας εξ αυτών, ο Γεώργιος Λαρίτσος, εργάστηκε για τον Ταγματάρχη George Druitt στο αγρόκτημά του, ονόματι Mount Druitt. Ο “Γιώργης” είχε καταδικαστεί από τον Βρετανικό Στόλο σε 14 χρόνια εξορίας για πειρατεία. Έτσι έφθασε στους Αντίποδες κι έγινε ο πρώτος Έλληνας της περιοχής Blacktown.
Με το πέρασμα των χρόνων, πολλοί άλλοι ακολούθησαν τα βήματά του. Κάποιοι έμειναν μόνιμα στην περιοχή. Άλλοι ήταν περαστικοί. Ανάμεσα στα πιο γνωστά ελληνικά ονόματα είναι οι Con Constantine, Jim David και Σπύρος Κωνσταντίνου, ο καθένας από αυτούς με σημαντική προσφορά στην ομογένεια και στην ιδιαίτερη περιοχή.
Σημαντικό κεφάλαιο της μελέτης αποτελεί η Ενορία της Αγίας Παρασκευής και Αγίας Βαρβάρας, επί της οδoυ Balmoral. Η Ενορία ιδρύθηκε το 1973 και χρειάστηκαν δέκα χρόνια μέχρι να γίνουν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού. Σήμερα ευημερεί, έχοντας πλούσια δράση και πολυάριθμο ποίμνιο.
Πέρα από την ανθρώπινη παρουσία, η επίδραση του ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή του Blacktown εμφανίζεται στα τοπωνύμια και σε άλλα λιγότερο εμφανή σημεία. Τα Alexander Parade Blacktown και Alex Avenue Quakers Hill, Philip Street, Dora Street και Nicholas Street Blacktown, καθώς και το Maidos Place Quakers Hill, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Σχεδόν άγνωστη στην ομογένεια είναι η παλαιότερη ζωντανή ελληνική παρουσία στην περιοχή: ο ελαιώνας του Minchinbury. Δύο παράλληλες σειρές περίπου 100 ελαιόδεντρων φυτεύτηκαν από τον οινοποιό Leo Buring, για να σχηματιστεί μία διακοσμητική είσοδος από το Great Western Highway στο οινοποιείο Minchinbury Winery το 1912. Ο Buring λάτρευε την ελιά και χρησιμοποιούσε ελαιόλαδο στην παραγωγή κρασιού, αλλά και τις ελιές για τροφή για τα πουλερικά.
Σήμερα κάποια από αυτά τα ελαιόδεντρα παραμένουν, σχηματίζοντας ένα πανέμορφο μονοπάτι στην πυκνοκατοικημένη περιοχή. Μάλιστα, φέρει την ονομασία Kalamata Grove Walkway, Minchinbury, προς τιμήν της περιοχής της Μεσσηνίας που είναι φημισμένη για τους ελαιώνες της.
Τέτοιες μελέτες, ιστορικής φύσεως, διαδραματίζουν πολλαπλούς ρόλους στην αυστραλιανή κοινωνία. Εξερευνούν την ελληνική παρουσία, καθώς και την επίδραση του Ελληνισμού στην Αυστραλία και στην κοινωνία της χώρας. Επίσης, εξερευνούν την ιστορική εξέλιξη του Ελληνισμού, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στη Διασπορά, μία σχέση αλληλοεπίδρασης και αλληλοεπιρροής.
