Χαρις Αλεξίου: 50 χρόνια στο προσκήνιο του μουσικού γίγνεσθαι

Η απόφασή της να σταματήσει το τραγούδι ξάφνιασε δυσάρεστα όσους λαχταρούν να ακούν ξανά και ξανά τη μοναδική φωνή της, αλλά η είδηση ότι ετοιμάζεται να ανέβει στη θεατρική αυτή σκηνή ανακούφισε στους φανατικούς θαυμαστές της

«Έχω απομακρυνθεί από το τραγούδι τελείως. Δεν μπορώ να τραγουδήσω, όπως τραγουδούσα παλιά. Και δεν καταδέχομαι να συνεχίσω και να το κάνω αυτό, αν δε μπορώ να το κάνω καλά. Θα με ακούσετε σε λίγο καιρό σε ένα τραγούδι με τη Γιασμίν, ένα ντουέτο που κάναμε μαζί που έχω γράψει τους στίχους στα ελληνικά εγώ και εκείνη τη μουσική και τους στίχους στα ισπανικά. Το ηχογράφησα πέρσι το καλοκαίρι. Είναι μια μπαλάντα που μπορούσα να πω, αλλά δε με ακούει η φωνή μου πια και είπα πως είναι καλύτερα να σταματήσω. Δεν είναι σωστό».

Με τα παραπάνω λόγια, απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στη ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΡΤ «Κατάλληλη Ώρα», στις αρχές Ιουνίου, η σπουδαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια, Χάρις Αλεξίου, γνωστοποίησε την απόφασή της να “ρίξει αυλαία” στο τραγούδι.

Περίπου έναν μήνα μετά, κυκλοφόρησε το «This Shadow», το ντουέτο που είχε προαναγγείλει στη συνέντευξη, με τη Γιασμίν Λεβί, το οποίο ενδεχομένως να αποτελέσει την τελευταία δισκογραφική δουλειά της δημοφιλούς αοιδού. Το «This Shadow» είναι μια δίγλωσση, εξομολογητική μπαλάντα, όπου η Χάρις Αλεξίου έχει γράψει τους ελληνικούς στίχους, ενώ η σεφαραδίτικης καταγωγής, Εβραιοϊσπανή Γιασμίν Λεβί, με την ξεχωριστή χροιά, υπογράφει τους ισπανικούς στίχους και τη μουσική.

Ποια είναι, όμως, η Χάρις Αλεξίου – ή, για πολλούς, απλά Χαρούλα – και πώς το όνομα και κυρίως η φωνή της έχουν ταυτιστεί με την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού;

Για να πιάσουμε το νήμα από εκεί που ξεκίνησε η λαμπρή καριέρα της, χρειάζεται να μεταφερθούμε πίσω στο έτος 1970, όταν η 20χρονη τότε Χάρις κάνει την πρώτη εμφάνισή της στη δισκογραφία, με δίσκο 45 στροφών και με το τραγούδι “Όταν πίνει μια γυναίκα”, των Βασίλη Βασιλειάδη και Πυθαγόρα. Μια καριέρα, που έμελλε να περιλαμβάνει πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους και ερμηνεία μουσικών κομματιών, τα οποία “σημάδεψαν” το ελληνικό πεντάγραμμο, είχε μόλις ξεκινήσει.

Σε μια μουσική διαδρομή 50 ετών, που την έβρισκε πάντοτε στο προσκήνιο του μουσικού γίγνεσθαι, η Χαρούλα Αλεξίου συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές, πίστες και συναυλίες. Μόνο ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν οι: Μάνος Λοΐζος, Βασίλης Παπακωνσταντίνους, Αντώνης Βαρδής, Γιάννης Πάριος, Δήμητρα Γαλάνη, Γιώργος Νταλάρας, Άννα Βίσση, Βίκυ Μοσχολιού, Γιάννης Σπανός, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Νικόλας Άσιμος, Αντώνης Μιτζέλος, Γιώργος Ζαμπέτας, Θάνος Μικρούτσικος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Λίνα Νικολακοπούλου, Κώστας Χατζής, Μανώλης Ρασούλης, Σωκράτης Μάλαμας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Γιάννης Σπάθας, Νίκος Πορτοκάλογλου, Αφροδίτη Μάνου, Αθηναϊκή Κομπανία, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιάννης Κότσιρας. Παράλληλα, εμφανίστηκε στις κορυφαίες αίθουσες του κόσμου και τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις.

Όσον  αφορά τα τραγούδια στα οποία η Χάρις Αλεξίου χάρισε τη φωνή της και με τη σειρά τους έχουν χαρίσει δυνατές συγκινήσεις και αναμνήσεις στο ελληνικό κοινό, και πάλι μόνο ενδεικτικά θα μπορούσαν να παρατεθούν: “Δημητρούλα μου”, “Οδός Αριστοτέλους”, “Πανσέληνος”, “Όλα σε θυμίζουν”, “Ο φαντάρος”, “Θεός αν είναι”, “Ζήλεια μου”, “Δι’ ευχών”, “Μία είναι η ουσία”, “Τίποτα δεν πάει χαμένο”, “Φεύγω”, “Τωρα κι εγω θα ζήσω”, “Απόψε θέλω να πιω”, “Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς”, “Πες το κι έγινε”, “Τέλι, τέλι, τέλι”, “Τι γλυκό να σ’ αγαπούν”, “Οι φίλοι μου χαράματα”, “Η αγάπη είναι ζάλη”, “Ελένη”, “Μάτια μου, μάτια μου”, “Να ζήσω ή να πεθάνω”, “Πήρε φωτιά το Κορδελιό”,”Όλες του κόσμου οι Κυριακές”,  “Για ένα τανγκό”.

Αξίζει να αναφερθεί ότι ως προς τις πωλήσεις των δίσκων της, σύμφωνα με την έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου το 2009, η Χάρις Αλεξίου διατηρούσε τότε την πρωτιά μεταξύ των Ελληνίδων τραγουδιστριών, ενώ κατείχε την τρίτη συνολικά,  ακολουθώντας στη σχετική κατάταξη τους Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο. Η έρευνα αφορούσε την περίοδο 1970-2009 και στηριζόταν στις πωλήσεις προσωπικών δίσκων που είχαν γίνει χρυσοί ή πλατινένιοι. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οκτώ από τους προσωπικούς της δίσκους είχαν ξεπεράσει τις 11.000.000 πωλήσεις, ούσα η μόνη γυναίκα τραγουδίστρια που το είχε καταφέρει στην ελληνική δισκογραφία. Το γεγονός ότι οι προαναφερόμενοι προσωπικοί δίσκοι χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μουσικά στυλ (δημοτικά, ρεμπέτικα, παλιά, σύγχρονα και έντεχνα λαϊκά, μπαλάντες), εμπεριέχουν τραγούδια διαφόρων συνθετών και έχουν εκδοθεί μεταξύ σχεδόν σταθερών χρονικών διαστημάτων από το 1977 έως το 2003, αποδείκνυε αφενός την αδιαμφισβήτητη προσφορά της Αλεξίου στα μουσικά πράγματα του τόπου και αφετέρου τη συνεπή και αδιάλειπτη επαφή της με τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια.

Τα παραπάνω ισχύουν και για τα χρόνια που ακολούθησαν, καθώς η κορυφαία τραγουδίστρια δεν έπαψε ποτέ να σμίγει με τον κόσμο και να μιλάει στις καρδιές μικρών και μεγάλων, με τις μοναδικές ερμηνείες της. Κι αν η απόφασή της να σταματήσει το τραγούδι ξάφνιασε δυσάρεστα όσους λαχταρούν να ακούν ξανά και ξανά τη μοναδική φωνή της, μια νέα είδηση – έκπληξη ήρθε να προκαλέσει ανακούφιση στους φανατικούς θαυμαστές της. Πρόκειται για την είδηση ότι η Χάρις Αλεξίου ετοιμάζεται να ξανανέβει στη σκηνή – στη θεατρική, αυτή τη φορά – με αφορμή το θεατρικό αφήγημα «Μεταμφίεση» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Συγκεκριμένα, από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου θα ανέβει στη σκηνή του Μικρού Παλλάς, για να απευθυνθεί στο κοινό μέσα από τη θεατρική πράξη. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, θα μοιράζεται με το κοινό τη ζωή μιας ασυνήθιστης γυναίκας, σε ένα έργο που θα σκηνοθετεί ο Σταύρος Ράγιας.