Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors

Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης

 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1948 στη Νέα Ιωνία Αττικής. Ο πατέρας του ήταν εύπορος και στο επάγγελμα πολιτικός μηχανικός.  Από μικρός ήθελε να παίζει και να γράφει μουσική. Όμως ο πατέρας του δεν ήθελε να ασχοληθεί με τη μουσική, επειδή τον προόριζε για διάδοχό του στη δουλειά. Κάποια στιγμή, μάλιστα, έκρυψε μία κιθάρα που είχε και του απαγόρευσε να την ξαναγγίξει. Χάρη στον παππού του, ο οποίος ήταν πιο προοδευτικός, και παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του, σε ηλικία 12 ετών, ξεκίνησε να μελετάει κλασική μουσική.  Πιο συγκεκριμένα, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα κιθάρας και θεωρίας με τον καθηγητή Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου. Στα μαθητικά του χρόνια γνωρίστηκε με τη μετέπειτα σύζυγο και σύντροφο της ζωής του μέχρι σήμερα, Ντόρη.

Όταν ήταν 15 χρόνων,  ο πατέρας του πέθανε. Στα 17 του έφυγε από το σπίτι, ζούσε παίζοντας μπάσο και πλήκτρα σε νυχτερινά κέντρα και έμενε σε σπίτια φίλων του. Εκεί γνώρισε αρκετούς μουσικούς ανάμεσά τους ο Λουκάς Σιδεράς, ντράμερ του συγκροτήματος Aphrodite ‘s Child, με τον οποίο πήγαν μαζί στο Παρίσι. Εκεί έφτιαξαν ένα συγκρότημα με το όνομα Eros. Από εκεί ξεκινάει μία ανήσυχη πορεία γεμάτη αναζητήσεις, την οποία όμως σύντομα ξεπέρασε και βρήκε τον εαυτό του. Ασχολήθηκε με τη ροκ μουσική και προσπάθησε να αποκτήσει επιτυχία σε αυτό το είδος.

Αυτές του οι προσπάθειες τον οδήγησαν στο να μετοικήσει από τη Γαλλία στην Αγγλία, όπου έζησε αρκετά χρόνια και ηχογράφησε τους πρώτους του δίσκους. Αργότερα, όμως, συνειδητοποίησε ότι δεν είναι αυτός ο προορισμός του: «Ωραίο το ροκ, αλλά υπάρχει κάτι ουσιαστικότερο. Κάτι πιο βαθύ, που για ‘μένα τότε ήταν η κλασική μουσική. Οπότε η Γερμανία ήταν η μόνη λύση μου για να σπουδάσω.». Οπότε, αποφάσισε να επιστρέψει στις κλασικές σπουδές του και να μελετήσει σύνθεση, αρχικά στην Ακαδημία του Würzburg με καθηγητή τον Bertold Hummel.

Στη Γερμανία έπαθε τη μεγάλη του εσωτερική κρίση. Είχαν φτάσει στο σημείο να σκέφτονται την αυτοκτονία, εκείνος και η Ντόρη. Από τους γκουρού και τα ναρκωτικά, που χαρακτήριζαν την εποχή εκείνη, ήρθαν σε επαφή με τον Χριστιανισμό. «Ε, όλα αυτά σε τρελαίνουνε. Από τη στιγμή εκείνης της προσευχής δεν τα χρειάστηκα ξανά. Όλα στη ζωή έχουν να κάνουν με τη στιγμή. Σε μια στιγμή γεννιέσαι, σε μια στιγμή ερωτεύεσαι ή πεθαίνεις, σε μια στιγμή πιστεύεις, σε μια στιγμή αλλάζει η ζωή σου». Έπειτα, επέστρεψαν πίσω στην Αθήνα όπου συνέχισε τις σπουδές του με καθηγητή τον Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη. Ήταν τότε που γοητεύτηκε από την τρίτη του αγάπη, τη βυζαντινή μουσική, η οποία τον οδήγησε στο ελληνικό τραγούδι και την ορχηστρική μουσική. Από τότε προσπαθεί ενσυνείδητα να συνταιριάξει στη μουσική του αυτά τα τρία είδη (το ροκ, την κλασική και τη βυζαντινή).

Έχει συνεργαστεί με επιτυχημένους Έλληνες τραγουδιστές (Ντέμης ΡούσσοςΕλένη ΒιτάληΕλευθερία Αρβανιτάκη, Λευτέρης Ζέρβας, Άλκηστις ΠρωτοψάλτηΜανώλης ΜητσιάςΓιάννης ΠάριοςΒασίλης ΣαλέαςΓιάννης Κούτρας, Μιχάλης Δημητριάδης, Ηλέκτρα, Πέτρος Γαϊτάνος, Ιροντίνα, Άνεμος), αναδεικνύοντας με επιτυχία την “άλλη πλευρά” τους, συνθέτοντας τη μουσική και γράφοντας τους στίχους για ένα μεγάλο αριθμό τραγουδιών που είναι ακόμα δημοφιλή. (Η ακτή, Πάμε γι’ άλλες πολιτείες, Λάθος εποχή, Σήμερα, Έφυγες νωρίς, Ζωή κλεμμένη, Καλημέρα τι κάνεις κ. α.)

Έχει επίσης συνθέσει μουσική για πολλές επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες στην Ελλάδα, τη Γερμανία και την Ιταλία, καθώς και μουσική για το θέατρο και την τηλεόραση, με την πρώτη κινηματογραφική συνεργασία του το 1974. Με τη μουσική για την ταινία «Πέτρινα Χρόνια» του Παντελή Βούλγαρη, απέδειξε με επιτυχία ότι το κλαρίνο μπορεί να εκφράσει και πιο απαιτητικές μουσικές κατευθύνσεις, ακόμη και θρησκευτικές – πνευματικές αναζητήσεις. (Τα χρώματα της Ίριδος, Άγγελος, Ξαφνικός έρωτας, Πέτρινα χρόνια, Όλοι είναι δρόμος, Νύφες κ. α.)

Με τα θρησκευτικά του έργα, παρουσίασε μια διαφορετική προοπτική της σύγχρονης βυζαντινής μουσικής (Κύριε των Δυνάμεων, 7 παρακλήσεις, Ημέρα Τρίτη, Εαρινή ώρα, κ. α.).

Αντλεί τα θέματά του και από την ιστορία της Ελλάδας και τον Χριστιανισμό (Αλέξανδρος, Το δάκρυ του Ιωάννη, Μαρμαρωμένος βασιληάς, Για την Σμύρνη…, Κομμάτι απ’ την ψυχή μου, Χαίρε Θάλασσά μου κ. α.).

Το 1994, αποφάσισε να επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στη σύνθεση ορχηστρικής μουσικής.

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης ζει σε προάστιο της Αθήνας μαζί με τη Ντόρη. Διαθέτει δικό του στούντιο, όπου ηχογραφεί τη μουσική του, όντας όχι μόνο συνθέτης αλλά και στιχουργός, ενορχηστρωτής, παραγωγός, εκτελεστής, αλλά και ηχολήπτης.

Για τον Σταμάτη Σπανουδάκη

Ο William Relton έγραψε: «Ο Σταμάτης Σπανουδάκης θεωρείται ευρέως ως ο πιο παραγωγικός Έλληνας συνθέτης της εποχής του. Πολύπλευρη η μουσική του για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, δίσκους και συναυλίες, χρησιμοποιεί μια πλούσια και πρωτότυπη μουσική παλέτα που προκαλεί διαφορετικές αντιλήψεις στη σφαίρα της μουσικής εικόνας. Διερευνεί τόσο τραγικές όσο και δραματικές εμπειρίες εστιάζοντας στη μουσική αναπαράσταση των αιώνιων διλημμάτων και των χαρών που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Μέχρι σήμερα, έχει γράψει έργα για ροκ συγκροτήματα, ορχήστρες εγχόρδων, σολίστες και χορωδίες. Τα μελλοντικά σχέδια περιλαμβάνουν συνθέσεις για ξύλινα και χάλκινα πνευστά, τύμπανα και κρουστά, που προστήθονται στο εκπληκτικό έργο του. Οι συναυλίες, συμπεριλαμβανομένων των εκείνων της αίθουσας George Enescu στο Βουκουρέστι, του Royal Albert Hall στο Λονδίνο και του Beijin στο Πεκίνο, έχουν αποδείξει τη διεθνή του φήμη και έφεραν τη σφραγίδα σε αυτό το αξιοσημείωτο επίτευγμα του καλλιτέχνη για να φέρει τη μοναδική Ελληνική μουσική του σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό. Είχα το προνόμιο να διευθύνω κάποιες από τις συναυλίες του και είμαι εντυπωσιασμένος από τον τρόπο με τον οποίο θεωρεί τη μουσική του ως μια ζωντανή οντότητα που εξελίσσεται και αναπτύσσεται συνεχώς και δεν είναι ποτέ απολύτως τετραγωνισμένη.»

https://youtu.be/t4_Fc4pKfA8